Vogelbescherming gebruikt de definitie van de IUCN voor exoten en op basis daarvan delen we ze in vier categorieën in.
Die indeling is vervolgens bepalend voor de opstelling van Vogelbescherming Nederland ten aanzien van een exotische vogelsoort. In alle gevallen gaat het om zichzelf in stand houdende populaties.
Exoten worden na habitatvernietiging mondiaal als de belangrijkste oorzaak van de bedreiging van de biodiversiteit gezien. Ook in Nederland komen veel exotische (vogel)soorten voor. Een toenemend aantal soorten vogels vormt zichzelf in stand houdende populaties. Dit kan een probleem worden indien een exoot een bedreiging vormt of kan worden voor het voortbestaan van inheemse vogelsoorten of andere natuurwaarden in Nederland en daarbuiten.
Beoordelen of een zich vestigende exoot een probleem kan worden is meestal moeilijk. Pas bij gevestigde en zich uitbreidende populaties van een exotische soort komen eventuele negatieve effecten aan het licht. Dan is ingrijpen en inperken van een populatie al moeilijk geworden.
Een benadering vanuit de ecologische invalshoek is er slechts één. De beleving en waardering van planten- en diersoorten worden vaak door andere motieven bepaald. Deze motieven zijn medebepalend of voorgestelde acties die voortkomen uit het standpunt van Vogelbescherming Nederland wel ten uitvoer gebracht kunnen worden. Zo kunnen exoten populair zijn bij het publiek, economische schade veroorzaken of een negatieve invloed hebben op natuurbeleving.