Uilen: mooi, mysterieus en moeilijk

Ik woon tussen de duinen en een oud landgoed en ben eigenlijk elk weekend buiten te vinden. De natuur is voor mij geen maand hetzelfde en dat geldt zeker voor vogels. Nu geniet ik van de bosuilen die in het park naast mijn huis naar elkaar roepen en de baardmannetjes die zich bij rustig weer laten zien. Ik kijk al uit naar februari en maart als de grutto’s terugkomen en daarna de blauwborsten. Er gebeurt altijd wat, waar je ook bent, welk jaargetijde het ook is. Dat is het mooie van vogelen.

Het was op een warme zomeravond naast een boerderij in de Achterhoek. Ik zat daar goed verscholen. Het tegenlicht leek mij in eerste instantie een nadeel maar het werkte juist goed uit, omdat het extra sfeer gaf. Eerder had ik al op andere plekken in de buurt steenuilen gezien, maar zo mooi en dichtbij als deze had ik ze niet eerder voor de lens gekregen: het was een prachtige ervaring!

Steenuilen zijn zulke mooie, stoïcijnse vogels! Lange tijd heb ik ze niet gezien in de Achterhoek, dus ik ben blij nu een gebied te weten waar er meerdere zitten.

Dat zijn de uilen, met de steenuil in de top drie. Uilen hebben een prachtig verenkleed, een mysterieuze uitstraling en je krijgt ze niet zo makkelijk te zien. Heel mooi is de velduil, die net als de steenuil gele ogen heeft en een dagvogel is. De velduil, steenuil, ransuil en bosuil heb ik alle vier voor de lens gekregen. Nu de kerkuil en de oehoe nog! Daarnaast vind ik roofvogels in het algemeen erg mooi. Verder zijn de ijsvogel, de blauwborst en ook pestvogel mijn favorieten, vanwege hun mooie kleuren.

Erg bijzonder was een visarend, want deze vloog tien meter boven mij en paste daardoor maar net op de foto! Een schitterende en indrukwekkend vogel. Dat had ik ook meegemaakt met een slangenarend in Limburg: eerst zag ik heel ver weg een stipje wat steeds dichterbij kwam en uiteindelijk vlak boven mijn hoofd vloog: wat een adrenaline gaf dat! Dat waren echt topervaringen, waar ik regelmatig aan terug denk: wat een geluk was dat! Maar ook een blauwborst die op enkele meter voor me begint te zingen is een fantastische ervaring.

Als kind kreeg mijn vogelliefde een extra impuls toen er een ijsvogel tegen het raam van de overburen vloog. Ze hadden het beestje onder een vergiet gelegd om hem te laten bijkomen. Van vlakbij kon ik die schitterende kleuren zien. Als tiener fotografeerde ik al, onder meer lepelaars en purperreigers bij het Naardermeer. Zo’n vijftien jaar geleden werd het serieuzer toen ik apparatuur aanschafte waarmee je vogels echt dichtbij kan halen.

Al jaren maak ik vogelkalenders en ik heb nu een uitgever die ze verkoopt. Het is mooi om daarmee anderen te laten delen in wat je aan vogels ziet.

Bereid het goed voor: hoe staat de zon op de betreffende plek, wat voor weer wordt het (niet te veel wind, voldoende licht), welke soorten zijn nu in het land, kan je voldoende dichtbij komen? Vergeet ook niet dat geluk een grote rol speelt: van de tien kansen die je hebt, maak je misschien maar één of twee echt goede foto’s. Dat hoort erbij en maakt het spannend. Geniet in ieder geval van de tijd die je in de natuur bent, met de vogels. Het zijn momenten om te koesteren.