Foto van de maand: steenuil

“Eigenlijk wel. Mijn eerste keer steenuiltjes fotograferen was in 2012 bij een natuurfilmer die een schuiltentje in zijn tuin had staan. Daar mocht ik een keer gebruik van maken. Geweldig vond ik het. Sinds 2015 zoek ik elk voorjaar een adresje waar een steenuilenkast hangt. Ik zet daar mijn schuiltentje neer en volg een aantal weken het wel en wee van de steenuilen. Zodra de jongen de kast verlaten wordt het eigenlijk het leukst.”

“Deze foto van een steenuiltje heb ik gemaakt in vogelhut 4 van Glenn Vermeersch in Kalmthout, België. Glenn heeft een setting gemaakt waar de steenuiltjes na zonsopkomst en voor zonsondergang met hun jongen komen om meelwormen te halen. Een luxe om alleen maar te hoeven aanschuiven en veel kansen te krijgen voor het fotograferen van de jonge uiltjes. Samen met mijn vriendin Loes had ik een sessie geboekt. Onverwacht begon het te regenen. De uiltjes leken te schrikken en doken de kast in. Even later lieten ze zich weer zien en begon het douchen. Ze spreidden hun vleugels en draaiden ermee om maar zo veel mogelijk plekjes bloot te stellen aan de regendruppels. Ondertussen zochten ze steun met hun snavel of een pootje.”

“Ik fotografeer al erg lang. Veertig jaar geleden ben ik bij het Centrum voor de Kunsten in Eindhoven cursussen zwart/wit fotografie gaan volgen. Daarbij hoorde ook zelf je rolletjes ontwikkelen en afdrukken in de doka. Toen is mijn liefde voor fotografie begonnen.
Bij de cursussen werkte je met opdrachten. Daarna was het vooral reisfotografie. Maar vanaf januari 2011 ging ik me toeleggen op natuurfotografie.”

“Niet alleen vogels, eigenlijk alles wat de natuur te bieden heeft en wat voor mij toegankelijk is. Zeker ook macrofotografie. Dus voornamelijk natuurfotografie, met heel af en toe een uitstap naar iets anders zoals architectuur.”

“Het vanuit een tentje fotograferen van vale gieren in Spanje. De enorme vogels kwamen in grote aantallen en raakten soms met hun vleugels het tentdoek. Ik voelde me erg kwetsbaar, de vieze lucht en het gekrijs waren zeer indringend. Een indrukwekkende ervaring.”

“Misschien toch wel de steenuil. Het is zeker de soort waar ik de meeste tijd in heb gestopt.”

“Ik ben geen echte vogelaar die op pad gaat om soorten te scoren. Helaas herken ik ook veel te weinig vogels aan hun zang. Maar ik vind het erg leuk om bij te houden wat er in onze tuin komt. We zorgen voor voer en vers water. Sinds november staat de teller op 21 soorten.”

“Verder verzamel ik vogelveren en ik vind het erg leuk om te weten van welke vogel ze afkomstig zijn. In mijn verzameling zitten naast de steenuil, ook de bosuil en de kerkuil.”

“Dat wisselt, maar gemiddeld toch wel 1x per week. Ik plan graag met een vriendin een foto-weekend. Samen op pad en daarna de foto’s bespreken, heel inspirerend!”

“Als je een beginnend vogelfotograaf bent, boek dan eens een vogelhut. Je kunt rustig afwachten wat er voor je lens komt en je kunt goed oefenen. Het is ook een leuke manier om het gedrag van de verschillende soorten te observeren.”

“Bij workshops zie je vaak een mooie setting. Ik besluit om daar ook maar eens werk van te maken en ga op zoek naar een boerenentourage. Ik klop aan bij een verzamelaar van oude materialen en vertel wat ik wil gaan doen. Hij heeft wel iets voor me in zijn schuur liggen wat ik mag gebruiken.
Een week later komt thuis de tegelzetter aan de deur om een klus te bespreken. Als ik de deur voor hem openmaak, begroet hij me met: Dag, ik ben hier toch bij het uilenvrouwtje?

Hij en de verzamelaar zijn broers en ze hebben het over me gehad.

Tegenwoordig zou hij het niet meer hoeven te vragen, het is duidelijk te zien als ik de voordeur open doe. Op de wand van de gang zit fotobehang en een steenuiltje kijkt je recht aan.”