Steenuiltjes als wekker

Vorig jaar had ik meteen in de gaten dat de steenuil goed vertegenwoordigd was in de buurt van mijn nieuwe woning. Dus dit voorjaar een steenuilenkast geplaatst, al vreesde ik dat ik te laat was in het seizoen. Mijn verbazing was groot toen ik eind juli ‘s morgens werd gewekt door roepende steenuiltjes bij huis! En inderdaad: er waren maar liefst drie jongen uitgevlogen. Dat moest een foto worden.

Uitgezocht waar ze overdag bivakkeerden - een bosperceel - en hier met toestemming mijn schuiltent neergezet. Mijn eerstvolgende vrije weekend heb ik er vele, vele uren doorgebracht. Ik moest maar afwachten of de uilen zich lieten zien. Een stapel brandhout, zouden ze daar komen? Gelukkig, goed gegokt, na verloop van tijd lieten de kuikens zich zien en ik heb mijn foto’s kunnen maken, waaronder bovenstaande.

Geboren op de boerderij (1960) was ik van kinds af aan al behept met het natuurvirus. Op mijn 18e kocht ik dan ook van mijn eerste maandloon een Practica spiegelreflex met een Vivitar 400 mm. telelens. Natuurfotografie is al die jaren een belangrijke hobby gebleven en er gaat geen weekend voorbij zonder dat ik de camera ter hand neem. Mijn voorkeur gaat uit naar vogels, maar ook reeën en edelherten krijgen mij voor dag en dauw uit bed.

Toen ik op mijn 27e op mijn eigen erf de kerkuil ontwaarde, heb ik daar een nestkast voor geplaatst. Daar zijn maar liefst 30 jaar aaneen jonge kerkuilen uitgevlogen! Al die tijd heb ik via de vogelwerkgroep in de regio ook kerkuilenkasten geplaatst en gecontroleerd. Nu een nieuwe fase. Een ander huis en een andere uilensoort.

Mijn meest memorabele beleving was met een sperwer. Ik had mijzelf met telelens en al verborgen onder een camouflagenet bij een bosvijver. Hopend op een sperwer, twijfelde ik of mijn camouflage wel voldoende was, toen ik plotseling “iets” op mijn hoofd voelde. Van schrik draaide ik mijn hoofd en op dat moment zag ik dat het een vogel was die mijn hoofd als landingsplek had gebruikt. Toen ie verderop in een boom neerstreek was mijn verbazing groot, het was… de sperwer. Helaas kwam ie diezelfde dag niet meer terug naar het water, maar het moment was mooi.