Rathlin: ruig vogeleiland

Na een reis van zo’n 48 uur met treinen, bussen en veerboten kom ik aan op Rathlin. Het is een zonnige, winderige dag. Ik zie al meteen zeehonden in de haven.

Rathlin is een klein eiland, je kunt in een dag van de zuidelijkste naar de westelijkste punt lopen. Het is er ruig met hoge rotskusten. In het midden van het eiland liggen moerassen met daarnaast boerenland waarbij stenen muurtjes en struiken als erfafscheiding worden gebruikt. Ideale habitat voor veel verschillende soorten planten en dieren, maar het eiland is niet in de laatste plaats bekend vanwege zijn grote kolonie zeevogels.

Een deel van het land is aangekocht en in beheer bij de Britse vogelbescherming, de RSPB, en het Noord-Ierse Milieuagentschap (NIEA). Deze organisaties proberen de habitats te beschermen voor onder andere de alpenkauw en de kwartelkoning, die hier vroeger algemeen waren. Een van de lokale (biologische) boeren voert namens de RSPB het beheer uit. 150 mensen wonen permanent op het eiland.

Een koude dag met een sterke westenwind. Na het ontbijt maak ik kennis met de andere vrijwilligers en de vaste krachten van het vogelcentrum.

Bovenop de meest westelijke punt van het eiland bevindt zich een ontvangstruimte. Vandaar loop je 98 tredes naar beneden naar de vuurtoren waar ook het uitkijkplatform is. De vuurtoren is heel erg bijzonder, het licht zit namelijk aan de onderkant. Voordat er bezoekers komen, is het deuren openen, koffie maken, vegen, toiletten schoonmaken, video’s aanzetten.

Op de rotsrichels zitten Noordse stormvogels en drieteenmeeuwen, de meeste al in paren. Er is een ravennest met drie kuikens. Een paartje slechtvalken rust op de helling tegenover het kijkplatform. Jan-van-genten zeilen voorbij, en er zijn wat aalscholvers en kuifaalscholvers.

Vandaag is het erg luidruchtig op het uitkijkplatform: er zitten zeker 10.000 zeekoeten bijeengepakt op de rots! Ook zien we alken en papegaaiduikers, een paar bruinvissen en een zeehond.

Op de ochtend van de volgende dag komt collega-vrijwilliger James omhoog rennen vanaf de vuurtoren: “Er zijn dolfijnen!” We snellen naar het platform met onze verrekijkers. Een prachtig gezicht, zeker 30 tuimelaars laten zich uitgebreid bekijken terwijl ze voorbij zwemmen.

De jonge raven oefenen hun vleugels op het nest en de meest avontuurlijke van de drie gebruikt een hellinkje naast het nest als een soort startbaan. Een week later is er nog één jonge raaf op het nest – af en toe oefent hij zijn vleugels.  

De ouderraaf intimideert een alk net zolang tot ze haar ei opgeeft. De alk verdedigt het ei dapper, maar maakt eigenlijk geen kans. Hopelijk kan ze nog een ei leggen.

Na een paar dagen te zijn weggeweest, zijn de 10.000 zeekoeten weer terug op de rots. Ook de wind is terug – het wordt koud en we krijgen vrijwel geen bezoekers. Maar druk is het wel. Een ploeg van de BBC wil over onze ervaringen horen. Na het avondeten in ons cottage gaan we naar de kroeg en genieten van de live Ierse volksmuziek.

Vandaag bekijken we bij onze collega’s Ric en Hazel de motten die tijdens de nacht in de mottenval zijn gevlogen. In het vogelcentrum komt vanaf 10 uur mist binnendrijven. We kunnen nog steeds de duizenden zeekoeten horen, maar de hele kolonie is intussen onzichtbaar.

Ik breng mijn laatste nacht op Rathlin door. Het was een bijzondere ervaring, een maand lang ver van de drukte van de stad, intensief bezig met vogels. Aan het werk met andere natuurliefhebbers, met een duidelijke, simpele taak. Om rust, ontspanning en focus te vinden hoef je dus niet naar een yoga retreat!