Beschermingsplan Moerasvogels revisited, deel 2

In drie afleveringen neemt Bernd de Bruijn – de moerasvogelman van Vogelbescherming - je mee naar drie gebieden waar Beschermingsplan Moerasvogels een verschil heeft gemaakt. Hij ontmoet de beheerder van het gebied en blikt terug op de ideeën van toen. Hij laat zien waarin Vogelbescherming uniek is. Zoeken naar mogelijkheden om goede maatregelen voor vogels te nemen, altijd samen met anderen. Van theorie naar praktijk.

In de Polder Demmerik (prov. Utrecht) wordt veel land beheerd door boeren. Zij zijn verenigd in een Agrarische Natuurvereniging. Vanuit zo’n vereniging wordt samengewerkt om de zorg voor wilde soorten planten en dieren te organiseren. Denk aan het beschermen van weidevogels, of, zoals in Polder Demmerik, de zorg voor zwarte sterns die in de natuurrijke sloten broeden. En hun voedsel op en langs het land van de boeren zoeken.

In de polder Demmerik leven zwarte sterns. Dat zijn moerassterns, die echt horen bij de moerasnatuur van laagveengebieden. Vogelbescherming zorgde ervoor dat in de polder goed werd gekeken wat precies de reden was dat de sterns afnamen. Dat zou broedgelegenheid kunnen zijn, of voedsel. Het bleek dat er wel broedgelegenheid was: de natuurvereniging zorgde voor voldoende vlotjes waarop de sterns veilig kunnen broeden. Maar er bleek een tekort aan voedsel te zijn. Er werden poelen aangelegd en slootkanten werden glooiender gemaakt. Daardoor werd de plantengroei en insectenleven veel rijker.

Het aantal sterns kon door de combinatie van kennis van sterns én de zorg door boeren en vrijwilligers flink toenemen. Het werd eigenlijk allemaal veel mooier; het bruist en leeft in de Polder Demmerik.