Anton de Koning: 'Vogelfotografie, is een andere tak van sport.'

“Volgens mij ben ik al bijna 40 jaar lid van Vogelbescherming en ik ben nog lang geen zestig jaren jong. 😊 Ik ben van jongs af aan dus al zeer geïnteresseerd in vogels. En na mijn actieve voetbalcarrière in voornamelijk bierelftallen, heb ik mijn oude liefde ‘vogelen’ weer opgepakt. Ik heb inmiddels bijna 300 vogelsoorten gezien in Nederland en soms twitch ik zelfs een soort.”

“Als ik ga vogelen neem ik mijn camera wel mee, maar alleen voor de bewijsplaatjes. Fotograferen van vogels is voor mij een hele andere tak van sport.”

“Ik ben niet lang geleden begonnen met het fotograferen. Buiten in de natuur zijn, gecombineerd met de spanning van het maken van het perfécte plaatje, dat vind ik leuk. En ondanks die spanning, ontspannend om te doen.”

“Alhoewel mijn vrouw (Wenda) het hier niet mee eens zal zijn, als ik zit te zuchten na het uploaden van mijn foto’s. Als perfectionist ben ik namelijk niet vaak tevreden. Wat begon met een enkel fotootje is uitgegroeid tot een tas met lenzen en toebehoren. En vele uren vrijetijdsbesteding: ik ga gerust uren in een hut of in de auto te zitten, of plat op mijn buik op het strand te liggen. Al is dit ook vaak zonder succes…”

“Samen met Wenda kom ik vaak op Texel om allerlei vakanties te vieren. Daarnaast ik ben vrijwillig Wadwachter op Utopia en de Schorren voor Natuurmonumenten, dus ik ken redelijk de weg. Tijdens onze zomervakantie afgelopen augustus ging ik vogels kijken bij het Diepe Gat in de duinen van Texel. Op de doodlopende weg (Oorsprongsweg) ernaartoe, zag ik net aan de overkant van de sloot een beetje achter het riet verscholen (vandaar het kopportret) deze jonge havik zitten. De foto is dus gemaakt vanuit de rijdende schuilhut, uiteraard met alle voorzichtigheid.”

“Als toetje zag ik dezelfde avond trouwens nog een zomertortel, deze is inmiddels zeldzaam op Texel.”

“Helaas heb ik niets speciaals met de havik in het bijzonder. Wél ben ik gefascineerd door roofvogels en uilen in het algemeen. Niet voor niets zit ik mijn antwoorden te tikken in de Extremadura (Spanje) met als doelsoorten, Spaanse keizerarend, vale gier, monniksgier, aasgier en havikarend. Dit portret van de havik kwam voort, zoals het opschrift van de foto luidde, uit een toevallige ontmoeting.”

“In iedere soortgroep heb ik wel een favoriete vogel, maar als ik er ééntje moet noemen: de appelvink. Het is een mysterieuze vink, met een grote, krachtige verschijning en snavel en vooral het mannetje heeft mooie kleuren. Ze leven hoog in de bomen, maar hij komt wel eens voor mijn lens in een fotohut.”

“In de natuur wordt je vaak verrast door andere dieren. Bij vogelhutten rommelen ook eekhoorns rond. En er was eens een eekhoorn, die mijn uit het raam gestoken lens als trappetje gebruikte en er even op bleef zitten! Dat zijn leuke momenten.”

“Verder weet ik tijdens de reizen die Wenda en ik maken (Afrika, Costa Rica, Madagaskar, Mauritus) ons reisgezelschap door mijn enthousiasme vaak in drie weken tijd te transformeren naar ware vogelaars. Ik heb meerdere keren tijdens een reünie terug gehoord, dat mijn reisgenoten thuis in Nederland door mijn verhalen naar vogels zijn gaan kijken en op de details zijn gaan letten. Dat vind ik zelf erg leuk om te horen.”

“Wat is fanatiek? Als ik enigszins de kans krijg en de omstandigheden zijn goed, dan ga ik eropuit. Soms zomaar op pad, soms voor een gerichte doelsoort. Zo heb ik avonden bij een roodborsttapuit gezeten en deze foto heeft Vogelbescherming toen gebruikt voor haar sociale media. Dat vind ik dan leuk.”

“Begin er niet aan als je geen geduld hebt en niet kan omgaan met teleurstellingen! Vooral als je, zoals ik, kritisch bent voor jezelf. Zelfs de perfecte foto kan altijd beter, ik roep dan ‘er is altijd ruimte voor verbetering’.”