Kroa kroa kroa - Raven!

Ze zijn luidruchtig, groot en donker, maar desondanks valt het niet mee  om raven te vinden. Niet alleen telt ons land slechts dik 100 broedparen, maar bovendien leven de dieren sterk verspreid.

Lastig, maar ze zijn er tenminste weer. Vervolging deed ze begin twintigste eeuw uitsterven, herintroductie in de zeventiger jaren bracht de wonderschone zwarte weer terug.

Ze zijn er weer, in Nationaal Park De Hoge Veluwe bijvoorbeeld met vier levenslang trouwe stellen. In het najaar, als de jongen uit de wijde omgeving gezamenlijk op struintocht gaan, kunnen het er vele tientallen zijn.

Raven zijn razendslim. Ze kunnen zelfs plannen, blijkt uit onderzoek. Een raaf kan klein hapje te bewaren als er bij inlevering ervan een grotere beloning tegenover staat.

Ze zijn vindingrijk, weten overal profijt uit te trekken. Eten vrijwel alles, van dode muis tot jong konijn en van insect tot bes. ’s Avonds, zodra het Park sluit, halen ze feilloos restanten patat, broodjes ham en koek weg.

De raven zijn verrukkelijk, maar de Hoge Veluwe biedt meer gevleugeld genoegen. De combinatie van hoge bomen en veld staat garant voor een baaierd aan roofvogels waaronder havik, sperwer, toren- en boomvalk en zelfs de wespendief. Veld- en boomleeuwerik zijn beide met ouderwetse aantallen aanwezig, respectievelijk ruim 80 en rond de 60 broedparen. Ontdaan van baltsdrang is de veldleeuwerik zwijgzaam, het TLIEWie TLIEWie TLIEWie van de boomleeuwerik klinkt nog wel. In het weelderig loof scharrelen appelvinken, groene, zwarte, grote en kleine bonte specht plus de ‘gebruikelijke’ mezen, boomkruipers en -klevers.

Hoogvliegers genoeg dus, daar op de Hoge Veluwe, maar ook laagbijdegronds is het gebied niet te versmaden. Van graafwesp en wilde bij tot das en edelhert; een plezante zomerdag op de Hoge Veluwe.