Lang leve gras

Het blijft leuk om merels en lijsters bezig te zien. Met een schuin kopje luisteren ze waar een pier onder het oppervlak zit en in een paar slagen wordt zo’n worm naar boven getrokken. Spreeuwen doen het op de tast. Druk trippelend, meestal in groepsverband, peuren ze in de toplaag totdat ze een emelt te pakken hebben. Zo’n larve van de langpootmug eet levende graswortels en kan als een plaag het hele gazon verwoesten. Je mag er vanuit gaan dat een vlucht spreeuwen niet het gazon verwoesten maar juist de onderliggend plaaggeesten wegwerken.

De mug zelf wordt gespot door de roodborst, die vangt prooi op het oog. Net als de bonte vliegenvanger die vanuit een hoge uitkijkpost zich als een blok laat vallen boven op een kevertje of andere kruipertje.

Het gazon biedt een miniklimaat en daarom werkt het zo goed. Dat zit zo. De dichtheid van het grasdek houdt meer vocht vast dan kale tuingrond. Die vochtigheid draagt eraan bij dat het humusgehalte constant toeneemt. De humus is weer voedsel voor insecten en andere diertjes. Een ideaal miniklimaat dus dat door maaien in stand wordt gehouden.

Direct onder het grasdek zitten dan de meeste diertjes, daar is ook de meeste zuurstof. De vogels speuren het oppervlak af naar al dat (on)gedierte.

Gecultiveerde gazongrassen komen door het maaien niet toe aan zaadvorming. Maar tuintjesgras, een eenjarig onkruidgrasje heeft van dat maaien geen last en vormt massa’s zaden. Groenlingen, putters zijn daar dol op en ook de houtduif is er voor zijn jongen haast afhankelijk van. Voor putters zijn de paardenbloemen van belang voor de paarvorming, etend van de bloemen en de pluimzaden wordt door het vogeltje de belangstelling van de andere sekse opgewekt. De bloem is zijn signaal dat het voorjaar begonnen is.

Einde herfst zal het blad van het gazon moeten worden anders verstikt die het tapijt. Maar maaien kan dan voorlopig achterwege blijven, zodat het tapijt nog voldoende dik blijft. Die dikte houdt de ondergrond minder vorstgevoelig waardoor er nog altijd vogelvoedsel te vinden blijft tussen de sprieten in de gure periode.