Geplaatst op 5 april 2017
Theunis Piersma zet zich onvermoeibaar in om meer te weten te komen over hoe trekvogels kunnen functioneren, waarbij zijn aandacht vooral uit gaat naar naar wad- en weidevogels, in binnen- en buitenland. Zo toonde onderzoek van Piersma aan dat de non-stop vliegafstand van een rosse grutto maar liefst 13.000 kilometer is en geen 5000, zoals eerder gedacht. Zenderonderzoek bij grutto’s leverde nieuwe informatie op over tot nu toe onbekende tussenstops in Frankrijk. Onderzoek naar wadvogels geeft onder meer inzicht in de gevolgen van de schelpdiervisserij op kanoeten, een steltloper die broedt op de toendra’s en overwintert en doortrekt in getijdegebieden als de Waddenzee en de Banc d’Arguin in Mauritanië.
Het onderzoek van Piersma is van grote betekenis voor de bescherming van trekvogels. Het geeft inzicht in waar zich de belangrijkste problemen voor trekvogels voordoen. Zo laat zijn werk zien dat de ontwikkelingen in de Gele Zee bij China en Korea een grote bedreiging is voor steltlopers die tijdens hun jaarlijkse migratie van dit gebied afhankelijk zijn. Trekvogels beschermen kan alleen effectief zijn als de gehele trekweg van soorten in beeld is en als duidelijk is welk belang de tussenstops, begin- en eindstation hebben.
Vogelbescherming ondersteunt samen met het Wereld Natuur Fonds sinds 2012 de leerstoel Trekvogelecologie aan de Rijksuniversiteit Groningen van Theunis Piersma. Deze leerstoel vindt zijn oorsprong in het Global Flyway Network, een samenwerkingsverband van onderzoeksgroepen uit de hele wereld. In het netwerk, dat sinds 2007 door Vogelbescherming wordt ondersteund, werken biologen uit Canada, Argentinië, Australië, China en Nederland samen aan langetermijnonderzoek aan de trekvogels.
Op deze website schrijft Theunis Piersma geregeld blogberichten waarin hij lezers op een laagdrempelige en aantrekkelijke manier meeneemt op de ongelofelijke reizen van trekvogels over de aardbol.