Fotohut van de maand Starrevaart

Met zonsopkomst lopen we over de dijk langs de plas. Een lichte nevel zweeft boven het water en in de verte zien we de vogelkijkhut op een pier het water insteken. Een fraai gezicht, maar we willen zo snel mogelijk naar binnen en het plaatje van de hut maken we straks wel. Turen we door de vele kijkgaten naar buiten dan zijn we meteen verrast door de grote aantallen vogels op de plas. Maar daar hebben we nu nog even geen tijd voor. Vlak voor ons staat op een paaltje in het water een grote zilverreiger. Het licht van de opkomende zon strijkt over de vogel heen en zilverreiger wordt goudreiger. Het eerste uur na zonsopkomst, bij fotografen bekend als het gouden uurtje, doet zijn naam eer aan. Als de vogel ook nog gaat poetsen, worden we helemaal blij. Vroeg opstaan loont, dat blijkt maar weer.

Wie Starrevaart voor het eerst bezoekt, zoals ondergetekende, kijkt wat raar op. In de uitgestrekte plas steekt een netwerk van houten paaltjes boven water uit. Alsof er ooit een knuppelbrug heeft gelegen, waarvan de planken zijn verwijderd. Consultatie bij Facebookvrienden Inge Duijsens en Adri de Groot leert dat onder de rijen paaltjes buizen liggen, die bij de inrichting van het gebied in 1995, nodig waren voor afvoer van water en/of zand. De Starrevaart was vroeger weiland en werd als compensatiegebied aangewezen. De paaltjes heeft men destijds bewust laten staan. Het oogt ietwat vreemd, maar de vogels weten het besluit van toen te waarderen. Op bijna elk paaltje zit wel een vogel te rusten, slapen of poetsen. We zien zilvermeeuwen, aalscholvers, grote zilverreigers, blauwe reigers, kieviten, wilde eenden als doorgewinterde paalzitters.

Op de plas verder futen in winterkleed, veel grauwe ganzen en brandganzen, smienten en zowaar drie brilduikers (vrouwtjes) en twee pijlstaarten (mannen). Op een eilandje wat verder weg, een groepje watersnippen.

Na een uur betrekt de lucht en verandert het weer. De verdere ochtend is het grauw en grijs, is er geen fatsoenlijke foto te maken en is het fraaie sfeerbeeld van de hut, zoals we die in gedachte hadden, ook niet meer…

De ruime hut biedt zonder moeite plaats aan 10 fotograferende personen en is per rolstoel goed toegankelijk. De hut is grotendeels uit staal opgebouwd en zonder meer ‘hufterproof’ te noemen. Het openen en sluiten van de robuuste luiken gaat soms met wat lawaai gepaard. Doe dit dus met de nodige voorzichtigheid om aanwezige vogels voor de hut niet weg te jagen. Je kijkt in noordwestelijke richting, zodat je ’s morgens de zon in de rug hebt. Met een rijst- of bonenzak voor je lange lens, kun je hier goed uit de voeten.

Minpuntje is dat de hut pal aan de A4 ligt (Amsterdam – Den Haag) en je de snelweg continu op de achtergrond hoort. Maar het went wel en zeker als er veel op vogelgebied te beleven valt, is er goed mee te leven. Filmers kunnen alleen beter hun microfoon uitschakelen.

Als je met een routeplanner de Kniplaan in Leidschendam opzoekt, zit je in de goede buurt. Kom je met de auto vanuit Den Haag, neem dan de Utrechtse Baan richting Amsterdam. Volg na het Prins Clausplein de afslag Leidschendam en ga na de afrit rechtsaf. Bij het Rijn-Schiekanaal (ook wel de Vliet genoemd) ga je weer naar rechts en blijf dan de hoofdweg (Nieuwstraat/Venestraat) volgen. Na een nieuwbouwwijk kom je dan weer bij de Vliet uit. Ga naar rechts en volg de Vliet (Oostvlietweg) een kilometer of vier. Je ziet het gebied aan de rechterkant. Rijd langs het gebied en neem de eerste weg rechts (Kniplaan). Parkeer op het aangegeven parkeerterrein aan de linkerkant. De hut ligt op ongeveer 400 meter wandelen van de parkeerplaats en is via het verharde fietspad prima te bereiken.

• Kijk voor de ligging op Googlemaps