Het is deze week wel even slikken vanwege de diverse gestorven dieren hier op en rond het erf. Maar dat komt ook vooral omdat er zo ontzettend veel leven is. Leven en dood zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, ook als wij dat niet fijn of makkelijk vinden.
K5 heeft de nacht niet overleefd
Geen leven, geen dood
De beste manier om niet teveel met de dood geconfronteerd te worden is door zo weinig mogelijk leven om je heen te laten bestaan. Deze week moesten we besluiten om onze oude grijze geit in te laten slapen. Deze dame was zo zachtaardig en sociaal naar mensen dat ik nog steeds met een knoop in mijn maag zit terwijl ik dit blog schrijf. Had ik de prachtige jaren met haar op ons erf willen missen ? Voor geen goud! Dus het kiezen voor haar leven betekent ook gewoon dat je op een gegeven moment met haar dood te maken gaat krijgen.
Bovenaan dit blog staat ze in 2018 in volle glorie als trotse moeder van haar laatste lammeren. Daarna heeft ze nog 6 jaar van haar welverdiende ‘pensioen’ kunnen genieten.
En dan gaat K5 ook nog dood
En ondertussen gaat het leven in meer dan 50 nestkasten op ons erf natuurlijk gewoon door. Ook in de kerkuilenkast, hoewel daar de voortekenen voor K5 steeds minder gunstig werden. Eigenlijk gemiddeld gezien prooien genoeg om 5 jongen groot te krijgen, maar de verdeling in de tijd viel net te ongunstig voor K5. Ze kon daardoor de inhaalrace niet volhouden en heeft het afgelopen nacht opgegeven.
Nou was ik aan K5 nog zo erg gehecht als aan onze oude grijze dame, maar we hadden natuurlijk graag gezien dat zij over een tijdje ook als jongvolwassen uil door de hooiberg had gesprongen.
En terwijl ik naar de geitenstal loop, zie ik dat M me van bovenop de kast in de hooiberg een beetje in de gaten houdt. Wat zou hij nou denken van zo’n grote kerel met een traan in zijn ogen ? In de geitenstal vliegen gelukkig de boerenzwaluwen al weer hun eerste verkenningsrondjes en het winterkoninkje heeft zijn reuzennest van vorig jaar alsnog in gebruik genomen. De eitjes zijn inmiddels al uitgekomen en de ouders vliegen af en aan met eten. De geiten zijn er blij mee, want iets minder insecten rond de stal zouden zij wel prettig vinden.
K5’s laatste bijdrage
K5 ging al heel zwak de nacht van vrijdag op zaterdag in en zaterdag vroeg in de ochtend bleek dat zij niet meer in leven was (zie ook deze clip voor haar laatste beelden). Ze is net geen 16 dagen oud geworden en uit eerdere onderzoeken blijkt dat de jongen dan in de regel niet meer opgegeten worden, maar langzaam in het bodemmateriaal opgaan.
Dat liep deze keer echter toch anders. Toen M even na negenen, kennelijk met nog honger, de kast in kwam om te kijken of er nog wat te eten was trof hij daar het levenloze lijfje van K5 en uit zijn reactie was meteen op te maken dat hij dat als prooi zag. Ook de reactie van V leek vooral op haar eerdere reacties als M weer eens een prooi weghaalde. M ging er eens goed voor zitten, recht voor de camera en zelfs ik dacht even ‘ik weet niet helemaal zeker of ik dit zo close up wil zien’. Gelukkig nam hij haar iets later naar een iets meer discrete plek om in ieder geval een deel van haar op te eten. In de biologie wordt een duidelijk onderscheid gemaakt tussen het eten van overleden kuikens en het doden en vervolgens eten van kuikens. Alleen in het laatste geval spreken we van kannibalisme. In het eerste geval is het vooral zorgen dat er geen kostbare voeding verloren gaat. De vangst van afgelopen nacht was weer prima, maar het is gewoon geen vetpot op dit moment, dus al het eten moet gebruikt worden om de overlevingskansen van de rest van het nest zo groot mogelijk te maken. En dat was dan ook K5’s laatste bijdrage aan dit nest.
En de rest van de kuikens?
Tja, we weten inmiddels best veel van kerkuilen, maar een glazen bol voor de toekomst hebben we niet. K5 is niet zozeer gestorven vanwege gebrek aan prooien, maar vooral omdat ze de (grote) prooien nog niet zelfstandig kon eten. Dat punt is K4 gelukkig al lang voorbij en afgelopen nacht heeft hij dan ook goed meegedaan in het wegwerken van de prooienberg. De prooien zullen hier in de omgeving alleen maar verder toenemen en als er geen andere ernstige dingen gebeuren, zou het qua voedselvoorziening voldoende moeten zijn voor 4 uitvliegende jonge uilen. Maar ze moeten nog een hele tijd, dus voorlopig maar gewoon genieten van het leven en hopen dat er verder geen nieuwe hindernissen ontstaan….
M met K5 als prooi en V lijkt die prooi ook wel te willen voor haarzelf of de overige 4 kuikens.
Vogelbescherming Nederland - Samen voor vogels en natuur
