Zomervogels in Hongarije (1)

Kort na onze aankomst in Hongarije scharrelt er meteen een hop voor onze bungalow. Te gek! In het bos achter ons zingt een nachtegaal, roept een wielewaal en koert een zomertortel. We wanen ons in de vogelhemel op Puszta Eldorado. Inderdaad op de poesta van Hongarije, ongeveer anderhalf uur rijden vanaf Boedapest. De tijd stond hier stil. Zandpaden, karrensporen en vogels. Héél veel vogels.

De eerste morgen brengt gastheer Sjors ons naar een bijeneterkolonie. Een zandwand als een gatenkaas, waarin de vogels hun broedholen hebben gegraven. Vanuit speciaal geplaatste hutjes – om de vogels niet te verstoren – zitten we op de eerste rij voor de bijenetershow. Meteen al horen we de kenmerkende rollende roep. Een eerste exemplaar landt op een tak recht voor ons. Knalgele keel en aquamarijnkleurige borst.

Een en al exotische pracht. De voorzijde lijkt op een vroeg schilderij van Mondriaan. Als de vogel zich omdraait zien we het complete schilderspalet van Van Gogh. Nu begrijpen we dat hij ook regenboogvogel genoemd wordt. Zo’n veertig bijeneters dansen door de lucht om bijen, libellen en zelfs een distelvlinder te vangen.

Op het terrein van Puszta Eldorado huist een paartje Syrische bonte spechten. Op het eerste gezicht denk je met een grote bonte specht te maken te hebben. Nee dus. Je zou kunnen zeggen dat de Syrische bonte specht als look-a-like van de grote bonte door het leven gaat. Volwassen vogels missen echter de zwarte verbindingsstreep tussen de hals en het achterhoofd. Kunt u het nog volgen? Jonge vogels dragen een fel rode pet en hebben zelfs enkele rode veertjes op de borst. De Syrische beweegt zich liever tussen de takken van bomen, terwijl we de grote bonte kennen als een echte stamzitter.

Na een uurtje rijden installeert onze gids Annámaria ons in een observatiehut op de poesta van Hortobágy. Op de poesta kan het héél heet worden en al snel dampen we de hut uit. De droge vlakte is de domicilie van de scharrelaar. Kauwgrote vogel, azuurblauw van kleur maar met kaneelbruine rug. Hongaren kennen de scharrelaar als ‘de blauwe vogel van blijdschap’.

Mooier kun je het niet zeggen. Bij het zien van zo’n schoonheid wordt je heel blij en dankbaar. Scharrelaars leven van kevers en sprinkhanen. En geloof het of niet; ze broeden in speciaal voor hen opgehangen nestkasten.

Van ’s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat zingt de nachtegaal zijn melodieuze lied op het terrein van Puszta Eldorado. Wie zei dat nachtegalen alleen ’s nachts zingen? Ze leven in dicht struikgewas met een nog dichtere onderbegroeiing van bijvoorbeeld brandnetels. Nachtegalen hoor je wel, maar zie je zelden. Niet op Puszta Eldorado. Ons paartje heeft kennelijk een nest met jongen en komt continu een meelwormpje halen, die speciaal voor hen zijn neergelegd. De vogels zijn blij met wat extra bijvoedering en het geeft ons unieke kansen om foto’s te maken.

Enkele ochtenden staan we om 04.00 uur op en verschansen ons aan de rand van een meer. Aan de overkant van het water huist een paar woudaapjes. Schuwe rietvogels, niet groter dan een merel, maar dan met lange poten en geweldige camouflagekleuren.

De ouders vliegen af en aan met visjes om hun inmiddels uitgevlogen jongen te voeren. Ze verdwijnen meteen in het riet en blijven buiten het beeld van de camera. De laatste ochtend zou Sjors ons om 08.00 uur op komen halen. Om 07.58 uur gaat het mannetje pontificaal voor ons in een rietstengel zitten. Camera’s ratelen. Gelukkig arriveert Sjors vijf minuten te laat.

Het Nederlandse echtpaar Hellen en Sjors Streur ontvangen op hun vogeleldorado voornamelijk Nederlandse vogelliefhebbers. Niet alleen in het voorjaar, maar tot laat in de zomer is het hier volop genieten. Het aantal bungalows, chalets, eenpersoonskamers en kampeerplaatsen is beperkt, zodat vroeg boeken is aan te raden.

We zijn nog lang niet uitgekeken op Puszta Eldorado. Volgende keer nemen we u onder andere mee naar het Tiszameer. Kwakken en witwangsterns in overvloed.