Zeldzame kuifkoekoek snoept van Texelse rupsen

Meteen na de eerste melding gingen Texelse vogelaars naar de Slufter om de kuifkoekoek te zien. Ik was er ook snel bij, maar de vogel was ver verwijderd van het uitkijkpunt. Ik mocht gelukkig kijken door de telescoop van een aardige vrouw. Daarna kwamen er honderden vogelaars die de kuifkoekoek op deze plek hebben gezien, maar telkens heel ver weg. Niet geschikt voor een foto.

Enkele keren ging ik ’s ochtends vroeg en ’s avonds laat, maar door het warme weer was de lucht niet helder genoeg voor foto’s op afstand. Ineens, medio mei, verdween hij.

Het was al bijzonder dat een kuifkoekoek zo lang in Nederland verbleef, maar tot ieders verassing werd hij een aantal dagen later opnieuw gespot op een andere plek op Texel waar hij veel beter te zien was.

Op de nieuwe plek gebruikte de kuifkoekoek een bosschage in de duinen als schuilplek om te slapen en uit te rusten. Ik heb ’m urenlang kunnen observeren. Bij de eerste ochtendzon zat hij zich telkens op te warmen bovenop een van de struiken. Vervolgens ving hij enorm veel rupsen in het gras, maar zodra hij een grote rups te pakken had, werd hij belaagd door kauwen. Hij vloog dan snel naar zijn favoriete meidoorn en diep in de struik at hij de rups rustig op. Ik heb veel foto’s van de kuifkoekoek gemaakt, was redelijk tevreden, maar je hoopt altijd dat hij dichter bij komt.

Een aantal dagen later gebeurde dat. Ik was de vogel al een paar uur aan het volgen vanaf het pad grenzend aan zijn foerageerplek. Hij was onrustig, en verder weg dan normaal. Net op het moment dat je twijfelt of je verder moet doorzetten, werd hij verstoord door de kauwen. Hij vloog direct naar het pad en landde op een kaal takje ongeveer 30 meter bij mij vandaan. Daarna vloog hij op en ging enkele minuten nog dichterbij foerageren. Het is een fijn gevoel als je geduld wordt beloond. De dag erop is de kuifkoekoek verdwenen en wordt door niemand meer teruggevonden.