WetlandWacht Henk Smit zoekt alternatieven

"Mijn gebied – tussen Muiden en Uitdam – kent veel grote en open wateren. Een zeer belangrijk gebied voor vogels dus. Als WetlandWacht houd ik in de gaten of de stad in het buitengebied zich wel aan de afspraken houdt. Amsterdam trekt nogal zijn eigen plan, dus ben ik op mijn hoede.

Ook wat betreft de plannen rondom de energietransitie. Daar ben ik niet op tegen, maar ‘mijn gebied’ is kwetsbaar en het landschap uniek. Precies hier liggen de verbindingsroutes tussen rust- en foerageergebieden. Daar kun je niet zomaar windmolens plaatsen. In het onderzoek van de gemeente is daar helemaal niet naar gekeken. Een aantal plekken zijn mijns inziens totaal niet geschikt. Amsterdam heeft daar weliswaar het predicaat ‘Nee, tenzij…’ aangehangen, maar ik ben pas gerust als daar een duidelijke ‘Nee’ staat. Met een ‘Nee, tenzij’ staat de deur toch op een kier."

"Als het plan er straks ligt, kunnen we pas formeel bezwaar maken. Voor het zover is, laat ik al dan niet in ruggespraak met Vogelbescherming Nederland, mijn stem horen tijdens inspraakmomenten en via mijn netwerk. Niet als luis in de pels, maar als participant. Wie overal tegen is, wordt gezien als lastig.

Terwijl de gemeente haar onderzoek deed naar de mogelijkheden, heb ik zoveel mogelijk informatie gestuurd over de situatie hier. Een aantal raadsleden reageerden positief en vroegen om extra achtergrondinformatie. Maar of al die inspanningen iets hebben opgeleverd, valt nog te bezien. Er zijn veel meer insprekers en iedereen maakt weer andere bezwaren. Nu is het afwachten welke het zwaarst worden gewogen."

"Dat we eerst nog eens goed nadenken. Ik twijfel of de plannen zoals die er nu liggen goed zijn. De gekozen aanpak lijkt me achterhaald. Zo wordt er veel te weinig naar andere mogelijkheden van alternatieve energieopwekking gekeken. Waterstof bijvoorbeeld. Er staan genoeg commerciële partijen te trappelen om te gaan bouwen, maar overal windmolens neerzetten is net zo verwoestend voor het landschap als de intensieve landbouw. Bovendien is de techniek al aan het verouderen.

Ook in Durgerdam stond tot een aantal jaren geleden zo’n windturbine. De belofte aan de bewoners was dat hun energiekosten zouden verminderen. Daar is nooit iets van gekomen. Na vijftien jaar draaien, ging hij kapot. Nu is hij afgevoerd. Was dat achteraf de investering waard? Er zijn tegenwoordig kleinere turbines met een verticaal, inwendig schoepenrad. Die nemen minder ruimte in en leiden tot minder verstoringen. Waar zijn die in de plannen? En waarom niet meer zonnepanelen op daken? Het schijnt dat veel pandeigenaren opzien tegen de verhoogde verzekeringskosten. Waarom kan er niet wat windmolensubsidie naar die eigenaren? Dan komt de energie die je wil opwekken uit de al bebouwde omgeving.

Voor mijn eigen gebied heb ik nog een doel voor ogen. Een boer in de Durgerdammerdieppolder gaat ermee stoppen. De plek waar zijn woning staat, worden vier bouwkavels. Maar wat gebeurt er met zijn land? Ik ben bang dat hij het straks verkoopt aan een energieboer die er windmolens gaat bouwen. Maar daarvoor is het een te mooi, open gebied. Het zou zoveel beter zijn om dat land veilig te stellen voor weidevogels en natuur. Het gebied grenst aan het Nationaal Natuur Netwerk en de noordrand van Amsterdam – natuur bij de stad. Ik zoek al contact met de grote natuurclubs. Wellicht zien zij ook dat dit gebied behouden moet blijven voor de vogels en de mensen. Als dat plan lukt, ben ik een gelukkig mens."

Ten eerste: bouw een netwerk op. Als er dan iets speelt, weten ze je te vinden. Zo blijf je geïnformeerd. Maar dat netwerk bouw je alleen op als je constructief meedenkt. Zeg niet alleen nee, maar draag – als je het ergens niet mee eens bent – alternatieve plannen aan. Dat levert je meer goodwill op.

Ten tweede: kweek een olifantshuid. Er is niemand die tegen jou als WetlandWacht zegt: wat fijn dat je dit bezwaar maakt. Je krijgt echt wel eens de wind van voren. Maar houd in je achterhoofd waarvoor je het doet.