Vroege voorjaarsbode: de zanglijster

Heerlijk! Het lied van de zanglijster schalt alweer de wereld in. Iedereen kan deze zang leren herkennen: hard, hoog uit de top van een boom en met veel ie-klanken die vaak drie of vier keer worden herhaald. Luister maar! Van nu af aan horen we hem steeds vaker en in maart zowat de hele dag.

Vader zanglijster is nogal druk met al dat zingen van 's morgens vroeg tot 's avonds laat, dus alleen het vrouwtje broedt. Gelukkig komt hij haar wel af en toe een worm brengen. En natuurlijk is al dat prachtige zingen ook niet voor niets, want zonder territorium is het echt geen doen om eten te vinden voor een heel gezin.

Het nest wordt ook door het zanglijstervrouwtje gemaakt. Het is een opvallend mooi nestje: zacht bekleed en van binnen glad gemaakt met modder. Ze maakt het een beetje laag en goed verstopt in de struiken. Als een nest toch wordt ontdekt door een poes is het natuurlijk gedaan met het nageslacht, alle alarmroepjes van de radeloze ouders ten spijt. Gelukkig krijgen zanglijsters desondanks meer dan genoeg jongen groot, omdat ze meerdere legsels per jaar hebben.

Zanglijsters eten graag regenwormen, insecten en andere beestjes zoals pissebedden en duizendpoten. Ze rennen, hippen en rollen bijna over het grasveld om ze te vangen, een grappig gezicht. Als de pieren schaars zijn, nemen ze slakken, want die zijn makkelijk om te pakken. Slakken zijn daarentegen weer moeilijk te kraken, ze hebben dat slakkenhuis niet voor niets.

Zanglijsters lossen dat slakkenhuisprobleem op met een platte steen, waarop ze het huisje kapot slaan. Op de ene steen gaat dat beter dan op de andere, dus hebben ze een favoriete steen, die de ‘smidse’ wordt genoemd. Vaak ligt er een hele verzameling slakkenhuizen rond zo’n smidse. Heel herkenbaar, dan weet u meteen wie aan het werk is geweest.

Een zanglijster is een aanwinst voor de tuin, want het zijn een soort biologische slakkenverdelgers. U maakt ze blij met een stuk gras om wormen te vangen en dichte struiken om in te broeden en schuilen. En natuurlijk een paar platte stenen op beschutte plekken om die slakken op te kraken. U doet ze verder een groot plezier met wat fruit op de grond: een halve rottende appel of peer, wat bessen of gewelde rozijnen. 

Zanglijsters lijken wel wat op vrouwtjes merels, maar u herkent ze aan de witgele borst met zwarte pijlpuntvlekken. De borst van het merelvrouwtje is soms ook wel wat vlekkerig, maar helemaal bruin.