Vliegen

Mijn gids was ontegenzeggelijk cool. In de zomer op het noordelijk halfrond verbleef hij in Oostenrijk en verdiende geld door met toeristen en aardse types als ik van een berg af te zweven. In onze winter deed hij hetzelfde ergens op het zuidelijk halfrond. Daar tussendoor leefde hij samen met zijn parachute hoog in de Andes of de Himalaya. Hij kampeerde met vrienden op een berghelling, klom in de ochtend naar boven en vloog in de middag naar een andere berg om te overnachten.

In de schaduw van zijn verhalen verbleekte iedere man tot een saaie sukkel. Ook ik. Bescheidenheid was mijn deel, maar er zijn altijd vogels. Hij vertelde me dat hij in de bergen elke ochtend lette op gieren. Als de gieren beginnen te vliegen, legde hij uit, is de lucht voldoende opgewarmd om te zweven. Ik vlieg nooit voordat ik gieren in de lucht zie.

Grote vogels maken gebruik van opwaartse warme lucht om op te zweven. Door rondjes te cirkelen in de kolom warme lucht winnen de vogels hoogte. Eenmaal hoog genoeg, glijden ze af naar een volgende thermiek om weer vervolgens weer langzaam omhoog te cirkelen. Het is een zeer energiezuinige manier van vliegen waar grote vogels, zoals gieren, arenden en ooievaars gebruik van maken.

Mijn gids las de lucht, als iemand die spirituele dingen ziet die onzichtbaar zijn voor gewone stervelingen. Hij waarschuwde me toen we de thermiek binnengleden. De parachute schokte even en ik voelde hoe de onzichtbare warme lucht onze parachute optilde. Het gaf opeens een veilig gevoel. We hingen niet meer losjes in de lucht, maar werden gedragen door een hemelse kracht. Door één kant van de parachute iets lager te houden, cirkelden we als een roofvogel in de thermiek zoetjes aan steeds hoger boven de bergen, tot onder mijn bungelende voeten zelfs mensen niet meer te onderscheiden waren van de aarde. Met een eenvoudige kantelbeweging verlieten we de thermiek en zeilden langzaam naar beneden. Ik heb nog steeds hoogtevrees, maar begrijp weer iets meer van vogels dan andere mensen.