Kijktip oktober: zilverplevieren uit Siberië

Is de zilverplevier in het voorjaar opvallend zwart-wit, in het najaar is hij stemmiger getekend en vooral te herkennen aan de opvallende zwarte okselveren. De zilverplevier is groter dan de verwante goudplevier, veel grijzer en ook meer een kustvogel.  

Zilverplevieren zijn doortrekkers en wintergasten en in Nederland vooral op het slik te vinden, waar ze – zoals echte plevieren betaamt – hun voedsel op het oog zoeken. Ze lopen een stukje, staan stil, kijken goed rond, pakken eventueel een prooi en lopen weer verder.

Het voedsel bestaat vooral uit wormen, zoals zeepieren. Zilverplevieren zijn het talrijkst in het Waddengebied en de delta, maar soms zijn ze ook op akkers vlakbij de kust of op het strand te vinden.

De zilverplevier komt van heel ver; de soort broedt op de noordelijkst gelegen Arctische toendra’s van Rusland en Canada.

Door de ontoegankelijkheid van de broedgebieden werd het eerste nest van een zilverplevier pas in 1877 gevonden en beschreven door de Engelse industrieel Henry Seebohm. In zijn fascinerende boek Birds of Siberia is zijn relaas over zijn expeditie met hondensleeën te lezen, waarbij hij ook nieuwe vogelsoorten voor de wetenschap ontdekte, zoals de petsjorapieper.