Het gevecht van de kemphanen

“Ik ben Gerke Visser, vlak na de oorlog geboren in Bolsward. Mijn ouders hadden een winkel en wij woonden erboven. Niet ideaal voor mij en ik droomde van een vrijstaand huis, ruimte en natuur. Nou, dat is gelukt. Mijn vrouw Minke en ik wonen nu al 50 jaar aan de rand van Bolsward met een wijds en magnifiek uitzicht over de weilanden.”

“Als jochie vanaf een jaar of 6 jaar was ik al te vinden in die weilanden en ik raakte verknocht aan de weidevogels, die er toen nog genoeg waren. Op de fiets verkende ik met mijn vriend Hans de omgeving. Onze favoriete plekken waren de buitendijkse natuurgebieden bij het IJsselmeer, de Makummer- en Workummerwaard en de Afsluitdijk. De kemphanen broedden hier toen nog. In het voorjaar zagen we de schijngevechten van de mannetjes.”

“De winnende foto heb ik gemaakt bij een boer die begaan is met de weidevogels. Deze boer (Murk Nijdam) is wel bekend in de vogelwereld, want hij heeft zijn landerijen geschikt gemaakt voor weidevogels. Het krioelt er van de grutto’s, kieviten, tureluurs, watersnippen en ook kemphanen. Daar hoor ik de vogelgeluiden die ik in mijn jeugd overal hoorde.”

“Andere dingen werden belangrijker in het voortgezet onderwijs en de natuur kwam op de achtergrond. Toen ik in de 50 was, ging ik er weer vaker op uit. Ik schafte ook een camera aan en begon te fotograferen. Eigenlijk nog in diezelfde gebieden als vroeger. Het liefste ga ik in de vroege morgen, de mooiste tijd van de dag. In die stille uren als er verder niemand is, heb ik ook mijn fotovriend Ben ontmoet en nu gaan we wekelijks samen op pad. We hebben ook al verschillende fotoreizen gemaakt in Europa en Afrika.”

“Minke vindt het best. Ze heeft door mij oog voor vogels gekregen durf ik wel te zeggen. Ook wij samen hebben veel reizen naar gemaakt, in verschillende landen in Noord- en Zuid-Amerika en Afrika. Half natuur en half cultuur doen we dan. Door corona lag het reizen even stil…”

“Deze foto van de boomvalken is voor mij ook bijzonder. Ik hoorde over een paartje boomvalken van Hans, districtshoofd bij it Fryske Gea. Ze hadden in een oud nest van zwarte kraaien gebroed: een unieke kans. We zijn naar de plek gereden en zagen de jongen al uit het nest en met z’n vieren in de boom! Iedere dag daarna ging ik kijken, ‘s-morgens vroeg en ’s-avonds, want dan was het rustig. Na een paar dagen zaten de valken op hekpalen in het weiland en kon ik ze vrij dicht benaderen voor deze foto. Niet lang erna waren ze verdwenen. De ultieme foto die ik wilde maken, de prooi overdracht in de lucht, is niet gelukt. Vogels fotograferen vraagt geduld, de momenten komen dan meestal wel, maar, je kunt niet alles hebben.”