Gezocht: kandidaten voor de Ledenraad van Vogelbescherming

Waarom zet jij in voor de bescherming vogels?

“Dat is eigenlijk een hele moeilijke vraag! Omdat ik ze mooi en interessant vind én omdat ik vind dat dat we die prachtige wereld moeten behouden om zichzelf, voor ons en voor onze kinderen.

Maar waarom vind ik het mooi en interessant, enz.? Ik denk dat vroege ervaringen een rol hebben gespeeld. Elke drie weken gingen we bij mijn oma op bezoek die inwoonde in het voorhuis van de boerderij van de oude boerderij van mijn tante in Haastrecht. Zo kwam ik in aanraking met ‘buiten’.

Maar misschien nog wel meer omdat ik opgroeide aan de rand van Alphen aan den Rijn. Daar werden enorme oppervlaktes opgespoten voor woningbouw. Jarenlang zwierf ik daar rond met vriendjes: fikkie steken, visjes vangen, door ruigtes struinend met af en toe een bokje in een drassige laagte, patrijzen tussen de hoge kruiden en met een plank over het drijfzand naar een klutennest om te bekijken. Ik zou dat laatste nu nooit meer doen, maar dit soort belevenissen staan in m’n geheugen gegrift en hebben er aan bijgedragen dat ik me nu inzet voor het beschermen van vogels.”

Wat is jouw mooiste vogelervaring?

“Ik begon in 1994 hals over kop aan een onderzoek naar rietzanger, kleine en grote karekiet. Het ministerie van LNV had opeens budget en de voorloper van Wageningen Environmental Research - het Instituut voor Bos en Natuuronderzoek - had opeens iemand nodig.
Onderzoeksvraag was: waarom nemen de rietzanger en grote karekiet af, en de kleine karekiet toe – doen wij iets verkeerd, of ligt het probleem in Afrika, zoals het geval was bij de purperreiger (droogte in Sahel).

Ik was net klaar met mijn onderzoek naar relatie tussen zure regen en calciumtekort bij mezen op arme zandgronden. Zo belandde ik een paar weken later met een paar kano’s en een caravan in De Weerribben. Ik wist nog bijna niks van die vogels.

Maar dat veranderde snel, met werkdagen van 16 uur. Op 17 april hoorde ik op een bruggetje bij het dorpje Nederland mijn eerste zingende grote karekiet. Verder helemaal stil, bij de ondergaande zon, de zang te horen vanaf een kilometer afstand, gedragen door de wind. Magisch…"

Wat spreekt jou aan in de Ledenraad van Vogelbescherming?

“Samen sterk, door uitwisseling van kennis en ideeën komen goede voorstellen voor bescherming, communicatie en samenwerking tot stand. Mij interesseert met name de vraag: hoe kunnen een natuurwerkgroep en Vogelbescherming elkaar versterken voor het gemeenschappelijke doel: bescherming. Door te tellen, te vertellen en te herstellen.”

Waarom zouden leden zich volgens jou kandidaat moeten stellen voor de Ledenraad?  

“Zo help je Vogelbescherming zijn werk goed en beter te doen, en je leert er zelf ook veel van voor je eigen inzet voor vogels.”