Fotohut van de maand: De Alde Feanen

In gezelschap van beheerder Anton Huitema van It Fryske Gea bezoeken we het Nationaal Park De Alde Feanen in Friesland. Het provinciale landschap beheert dit waterrijke gebied van meren, petgaten, rietlanden, veenplassen, ruigten en moerasbossen. Anton is vandaag tevens onze schipper en daar zijn we heel blij mee. Want zonder boot ben je hier nergens. Het 4000 hectare grote gebied bestaat voornamelijk uit plas en dras. Grote delen zijn voor het publiek toegankelijk over water.

In het gebied staan zeven observatiehutten en twee uitkijktorens. Kijkhutten en torens zijn er vooral voor de vogelliefhebber, die er met verrekijker of telescoop op uit trekt. Voor de vogelfotograaf blijkt de afstand tot de vogels al gauw te ver te zijn voor een beetje goede foto. Vandaag bezoeken we drie van de hutten. We zetten eerst koers naar Vogelkijkhut Grutte Krite die aan de rand van een aalscholverkolonie staat. De hut staat spectaculair op palen midden in het water. Vanuit de hut kijken we inderdaad op enkele tientallen broedende aalscholvers, maar zoals gezegd. Voor de fotograaf helaas te ver weg.

We vervolgen onze tocht en varen richting De Wyldlannen aan de oostzijde van De Alde Feanen. Een uitgestrekte graslandpolder met – hoe kan het anders – hoog waterpeil. Dit is het broedgebied van kievit, grutto en tureluur. Gele kwikstaart en veldleeuwerik zijn hier talrijk aanwezig en in de verte vliegt een grote groep bonte strandlopers. We ontwaren zelfs enkele kemphanen en volgens onze gids Anton kun je hier, met een beetje geluk, ook watersnippen zien en horen baltsen. Terwijl veldleeuweriken boven onze hoofd kwinkeleren en een winterkoning van nabij in ons oor schettert, speuren we met de telelens het terrein af. Een witte kwikstaart en kievit verschijnen in beeld, maar zoals eerder gezegd: een foto van dichterbij zit er niet in. Vanuit deze hut moet je duidelijk wat geluk en tijd hebben en dan is alles mogelijk.

We besluiten onze sloep in het bootshuis te parkeren en met de auto verder te gaan. In het oosten van De Alde Feanen bevindt zich de Jan Durkspolder en dit gebied is over land bereikbaar! Ideaal voor een fraaie wandel- of fietstocht. Ook de vogelkijkhut die in het water staat, kun je dus met droge voeten bezoeken. Vlak voor ons zwemmen futen, krakeenden en kuifeenden. Net te ver weg voor de 500 mm lens tellen we zeven geoorde futen, bij wie de hormonen flink opspelen. De mannetjes proberen flink indruk te maken op de wijfjes en richten zich hoog op in het water. Een enkele keer zijn we getuige van een pinguïndans tussen een dame en heer.

Nog wat verder weg bevindt zich in de rand van dichte bomen en struiken een lepelaarkolonie. We tellen 13 vogels, maar kunnen moeilijk zien of er ook nog vogels op de nesten zitten. Ook hier brengt een telescoop uitkomst.

Alle hutten verdienen **** of ***** als het gaat om vogelbeleving met verrekijker of telescoop. Voor de fotograaf is het allemaal te ver weg.

Maar zelfs zonder telescoop komen we tot een indrukwekkende soortenlijst: aalscholver, blauwe reiger, tjiftjaf, fuut, geoorde fuut, kokmeeuw, bonte strandloper, buizerd, brandgans, grauwe gans, kuifeend, krakeend, slobeend, lepelaar, blauwborst, rietgors, dodaars, vink, wintertaling, veldleeuwerik, gele kwikstaart, witte kwikstaart. We bezochten De Alde Feanen op 28 maart en veel trek- en broedvogels waren toen nog net niet terug.