EU moet visserijbeleid beter uitvoeren

Een groot probleem van het huidige visserijbeleid is dat doelstellingen om overbevissing per 2020 tegen te gaan niet worden gehaald, ondanks alle afspraken die daarover zijn gemaakt. Dat vraagt volgens de natuurorganisaties dus vooral om een betere uitvoering, niet om een herziening van de doelstellingen. Dat is een van de conclusies in een zogenaamd position paper dat afgelopen week het licht zag.

Maar te weinig actie tegen overbevissing is niet het enige wat er speelt. De volstrekt onvoldoende controle en handhaving op het gebied van visserijbeleid, zorgt er ook voor dat er geen goede monitoring plaatsvindt van bijvangst van vogels door visserij. Daardoor is het onduidelijk of dat probleem nu afneemt, zoals de opzet was van het beleid.

Een andere kwestie die vooral ook in de Nederlandse wateren een rol speelt, zijn de eindeloos lange procedures voor de invoering van visserijmaatregelen in Natura 2000-gebieden, zoals het beperken van de staandwantvisserij in de beschermde Vogelrichtlijngebieden Friese Front en Bruine Bank. 

De natuurorganisaties roepen ook op om méér aandacht te hebben voor de beschikbaarheid van voldoende prooivis voor kust- en zeevogels (zoals zandspiering, sprot). Het visserijbeleid, ook voor de Noordzee, richt zich op een voldoende populatieomvang voor het voortbestaan van de vissoort. Maar dan kan de beschikbaarheid van een vissoort allang te beperkt zijn voor de vogels die zich ermee voeden. Het moet dus niet alleen gaan over ‘kan een vissoort voortbestaan?’, maar veel meer over ‘is er een gezond ecosysteem?’.

Behalve het Europese Parlement zal ook de Europese Commissie zich later dit jaar over het visserijbeleid buigen. Dat zal uiteindelijk bepalen of we hier te maken hebben met een papieren tijger, of een EU die het eigen beleid serieuzer neemt.