De stadsvogelaar

Voor natuurinventarisaties is ons land opgedeeld in atlasblokken van vijf bij vijf kilometer. Zo’n atlasblok in weer opgedeeld in zogeheten kilometerhokken. Vandaag tel ik de vogels in kilometerhok 25-35-32, in de volksmond beter bekend als De Wallen. Voor mij is het heel vroeg in de ochtend, voor andere mensen in dit kilometerhok is het heel erg laat in de avond. Een bonte verschijning aan vreemde vogels trekt aan me voorbij.

Stadsduif, zwarte kraai en verschillende soorten meeuwen ruimen samen met de vroege vuilnismannen de resten van de nacht op. Op het Oude Kerksplein zit een houtduif op een nest. Op mijn waarnemingenkaart noteer ik broedcode 13, wat staat voor een nest met onbekende inhoud. Een exotisch uitziende dame, roodverlicht achter een raam, volgt mijn verrichtingen. Wij doen allebei ons eigen werk op dit tijdstip van de dag. Een boomkruiperpaar voert de pas uitgevlogen jongen in de kruin van een oude iep. Op de trappen van het portiek ernaast zitten twee bebaarde hipsters de nacht te evalueren, ze delen hun laatste biertje. Ze zitten er verslagen bij, alsof de nacht niet gebracht heeft wat ze er vooraf van hadden gehoopt. In de gracht zwemt een moedereend met kinderschaar, broedcode 12. Terwijl vanaf de ene brug een groep Engelse toeristen met veel kabaal de blaas leegt in het water, zoek ik vanaf een andere brug naar fuut en meerkoet. Twee moerasvogels, waarvan ik verwacht dat ze hier ook ergens hun nest hebben.

De zang van merel, winterkoning en koolmees klinkt luid en duidelijk uit de binnentuinen in de stilte van de ochtend. Er is mij een mooie lentedag beloofd door de weerman van het journaal, maar zo vroeg in de ochtend is het nog best fris. Een blond meisje met blote benen op immens hoge hakken lijkt geen last te hebben van de nog lage temperatuur. Ze loopt en eet een hamburger. Ik moet er niet aan denken op dit tijdstip. Pimpelmees, kauw, heggenmus, ekster, mijn lijstje met vogelsoorten groeit. Een groepje halsbandparkieten landt luidruchtig in een boomtop. De laatste jaren hebben ze gezelschap gekregen van een andere parkietensoort: de grote alexanderparkiet. Dit is één van de drie of vier atlasblokken waar deze noviteit wordt waargenomen in ons land. Zelfs op de plekken waar de meeste mensen zijn, valt steeds weer iets nieuws te ontdekken. Dat is wat mij boeit.