De shoppende hop

Bij aankomst op het pleintje hoopte ik de hop snel te vinden. Dat bleek niet moeilijk, er stond een menigte om hem heen. Aangetrokken door de gefocuste aandacht van enkele fotografen waren er ‘hoptoeristen’ van alle leeftijden te vinden die met mobieltjes rond hem heen stonden. “Wat is dit voor vogel?” en “Waar komt hij vandaan?” waren de twee vragen die het meest gesteld werden aan de vogelaars.

Onverschrokken ging de hop z’n gang, eten zoekend tussen de kinderkopjes. Ik was – vooral vanuit met mijn vak als ontwerper van de openbare ruimte – verbaasd over hoeveel eten de vogel tussen de steentjes vond. Onder meer grote larven, mieren en kevers pikte hij diep tussen de stenen vandaan met zijn lange snavel. Een pluim dus voor de gemeente Maastricht dat zij een hoogwaardig plein met granietsteentjes op een zachte en poreuze ondergrond hebben ingericht. Het komt duidelijk ten goede van de biodiversiteit!

Ik ging meteen plat op de grond liggen om een foto te nemen. Dit was een buitenkansje om zo’n prachtvogel van dichtbij in de ogen te kijken en fotograferen. Ik bleef goed opletten en merkte dat hij korte pauzes nam tussen de excessieve maaltijden door. En dan deed hij iets bijzonders, of juist normaals, want dat zouden wij ook doen: strekken en uitwaaieren. Dat was het moment om bijzondere foto’s te maken. De op de grond liggende fotograaf maakte de hop ook nieuwsgierig. Ik moest enkele keren achteruit, omdat de vogel te dichtbij kwam voor een scherpe foto.

Ik wist van hoppen dat zij grotere prooien eerst min of meer dood maken, dan in de lucht werpen om vervolgens in de bek te vangen en door te slikken. Ook op dat moment heb ik gewacht. Eenmaal lukte het mij om het vast te leggen – het gebeurt in milliseconden. De foto is met een sluitertijd van 1:3000ste van een seconde gemaakt.

Al met al was ik hooguit 45 minuten aanwezige bij de shoppende hop voordat ik verder moest gaan, maar het was genoeg en gezellig!