De oudste wulp van Europa is dood

In 2019 zag ik een wulp terug die ik in 1988 als kuiken had geringd. Met zijn 31 jaar was het toen de oudst bekende wulp van Europa. In de lentes erna was ik steeds erg benieuwd of ‘de oude’ nog leefde. Zo ook dit voorjaar. Op 21 februari fietste ik naar zijn vaste broedplek in het Spijkerbroek in Dalfsen. Er waren al diverse wulpen terug, maar van ‘de oude’ nog geen spoor. Hmmm, zou hij dan zijn 34e winter niet overleefd hebben…? Maar het was nog vroeg in het seizoen, hij kon nog komen.

Op 11 maart deed ik een tweede poging. Met het blote oog zag ik een wulpenman op exact de plek waar ‘de oude’ vorig jaar zijn nest had. Een blij gevoel kwam op en ik bekeek deze man met de telescoop. Maar deze wulp was ongeringd en dus niet ‘de oude’. Dat was raar, want wulpen zijn zeer trouw aan hun broedplek en dulden daar geen andere mannen. Zou hij dan toch .... Ik fietste wat verder en zag een andere man alleen rondstappen. En ja hoor! Het was de oude wulp. Maar hij was nog alleen. Het komt vaker voor bij wulpen, dat het vrouwtje later komt. Maar in ieder geval was hij weer terug en nu durfde ik in de agenda te schrijven dat hij op 12 mei 35 jaar zou worden.

Maar op 16 maart kreeg ik van het Vogeltrekstation bericht dat een wulp met het ringnummer 5044269 als wegslachtoffer was gevonden. Ik schrok, want dit was het nummer van ‘de oude’. Hoe kon dat nou? Hij broedde al decennia langs die weg en kon zich toch niet hebben laten verrassen door een auto? Ik belde met Rik, een toevallig passerende automobilist, die de oude wulp op de weg had gevonden. Hij legde me uit waar het gebeurd was. Ook had hij de ring meegenomen, die mocht ik komen halen. Ik fietste naar de plek, maar geen spoor meer van ‘de oude’. Waarschijnlijk was hij 's nachts meegenomen door een vos. Wel zag ik over een lengte van meer dan 100 meter veren in de berm. Ik verzamelde een bosje veren en haalde bij Rik de ring. Ja, het nummer op de ring klopte helaas. Ik fietste door het Dalfserveld terug naar Zwolle.

Onder de rook van Zwolle hoorde ik enkele wulpen jodelen. Ik genoot weer eens van hun trage en golvende baltsvlucht. Een mooie plek om mijn boterhammen te eten. Een baltsende man landde bij een vrouw, die op haar buik in het gras lag. Hij liep heel voorzichtig naar haar toe en prikte zachtjes met zijn snavel in haar rugveren. Ze gaf geen kik, maar na een poosje haalde ze fel uit met haar lange snavel. Het mannetje schrok en deinsde terug. Maar hij probeerde het weer, waarna de vrouw ging staan. De man ging achter haar staan, stak zijn vleugels in de lucht en wilde paren. Maar de vrouw stapte weg. De man droop af en ging toen maar in het aangrenzende grasland wormen zoeken.

Toen ik dit boeiende gedrag bekeek met de telescoop, zag ik dat de man een ring droeg met het nummer H99. Maar wacht eens even, dat is een van de jongen van ‘de oude’ die ik in 2021 ringde! H99 is nu bijna twee jaar oud en probeert voor het eerst in zijn leven een vrouwtje te versieren. Ik ga de komende weken kijken of hem dat lukt. Deze week ligt er slechts twee kilometer tussen een einde en een nieuw begin.