‘Cees, wat wil je nou weer?’

Een betere ambassadeur kunnen de vogels in de Reeuwijkse polders zich niet wensen. In dit Zuid-Hollands veenweidegebied zet Cees van der Starre zich al 30 jaar voor weidevogels in, samen met een aantal gelijkgezinden weet hij van alles voor elkaar te krijgen.

Sinds Cees na een vroege pensionering 10 geleden meer vrije tijd kreeg, is hij nóg meer gaan investeren in hun wel en wee. Zijn natuurliefde is daarbij niet monomaan, ook andere vogels profiteren, bijvoorbeeld zwarte sterns (vlotjes uitleggen), uilen (nestkasten controleren en ophangen) en boerenzwaluwen en huiszwaluwen (tellen en voorlichting geven). Ook was hij betrokken bij de bouw van een bijzonder oeverzwaluwhuis, dat vanaf 2016 werd bewoond.

En het blijft niet alleen bij vogels, Cees helpt bijvoorbeeld ook mee om broeihopen te maken voor ringslangen én gidst geïnteresseerden door deze polders en onderhoudt de website waarop hij verslag doet van zijn inzet voor de natuur.

In 2013 vroeg Cees namens de Weidevogelvereniging Reeuwijk bij het IJsvogelfonds van Vogelbescherming geld aan om twee percelen in te zaaien met bloemen waar insecten op af komen. Daar profiteren de kuikens van weidevogels van. Maar zij niet alleen, ook de boerenzwaluwen en zelfs de zwarte sterns van een verderop snacken wat van de insecten weg. In de jaren daarna droegen de Groene Motor en de Agrarische Natuurvereniging Weide en Waterpracht financieel bij. Niet elk jaar zijn de omstandigheden even denderend, dus continuïteit is belangrijk.

Dat Cees en de zijnen deze bloemrijke percelen tot een succes wisten te maken, is niet in de laatste plaats te danken aan de betrokken boer die hen de ruimte gaf. Cees. “Door alle werkzaamheden voor weidevogels en het inventariseren van zwaluwen op boerenerven hebben we goed contact met zeker 50 boeren in de regio. We zijn overal welkom. Maar weten ook wie je het best waarvoor kan benaderen. Af en toe is het wel eens:  ‘Cees, wat wil je nou weer?’, maar vaak lukt het dan toch. Het meeste succes hebben we bij de kleinere boeren. Het is dramatisch als zij stoppen en er geen opvolger klaar staat. Dan kan goed weidevogelland zomaar voor je ogen verdwijnen.” 

De bloemenpercelen die er nu liggen, vormen een kleine bijdrage, meent Cees, maar zijn wel betekenisvol. “Elke vierkante meter wordt tegenwoordig efficiënt benut op het platteland, Engels raaigras is alles overheersend, net als een laag waterpeil en een maximale bemesting. Er staat geen enkel bloemetje meer in het weiland. Ook het bodemleven heeft daar sterk onder te lijden. Dan wordt het stil op het platteland en is het des te belangrijker om te laten zien dat het anders kan.

Afgelopen week kregen we trouwens toestemming om bij een boer 10.000 m2 in te kunnen zaaien met een kruidenrijk mengsel. Dat is heel mooi. Hopelijk lukt het dit jaar nog!”