Geplaatst op 12 maart 2015
Het onverwacht wegspringen van een ree tijdens een fietstocht in het bos. Het geluid van duizenden overtrekkende kraanvogels. Of alleen maar de spanning dat je ergens in de Biesbosch een bever kan tegenkomen. Miljoenen Europeanen genieten van de natuur die we nog hebben. De directe economische waarde van de natuur is zichtbaar aan de toeristen die forse bedragen spenderen aan horeca, excursies en lokale producten. Maar de indirecte economische waarde is nog veel groter. Van schone lucht, schoon water, geestelijke en lichamelijke gezondheid tot verse vis. Er zijn tal van studies die deze economische kant van de natuur in cijfers uitdrukken. Zoals het rapport van de Europese Commissie ‘investing in Natura 2000: Delivering benefits for nature and people’ dat aangeeft dat Europese natuurgebieden 300 miljard euro aan de gemeenschap leveren in de vorm van gezuiverd water, schone lucht, vruchtbare bodem, CO2 vastlegging, hoogwaterbescherming, toerisme en gezondheid.
Maar het werkt ook de andere kant op. Laten we bijvoorbeeld de negatieve bijdrage van het ontbreken van genoeg frisse lucht en schoon water op de gezondheid, zaken die natuur kosteloos levert, eens onder het vergrootglas leggen. De Gezondheidsraad heeft een ruwe indicatie gegeven van de totale omvang van de negatieve invloed van reactief stikstof op het milieu en de volksgezondheid. Voor Nederland is deze negatieve invloed naar schatting 200 tot 1000 euro per inwoner per jaar. Zorgverzekeraars hebben allang door hoe belangrijk de rol van natuur is. Niet voor niets stimuleren verzekeraars als De Friesland, Menzis en Achmea natuurbezoek met premievoordelen.
De Europese natuurregelgeving, de Vogel- en Habitatrichtlijn en de Natura 2000 gebieden garanderen dat de meest unieke Europese natuur niet zomaar aan een willekeurig plan geslachtofferd kan worden. Niet zomaar een snelweg door ons laatste oerbos in Polen. Niet het zoveelste hotel ten koste van een zeldzame lepelaarkolonie in de duinen. We hebben de kans en het voorrecht die natuurschatten te verdedigen voor ons nageslacht en dat is wat de Europese natuurregels doen. Het mooie is dat de Europese natuurregels een aantoonbare bijdrage leveren aan het behoud en herstel van kwetsbare soorten. Uit een in 2007 in Science gepubliceerd onderzoek blijkt dat vogelsoorten die speciale bescherming genieten onder de Europese vogelrichtlijn het significant beter doen dan vogels die hier niet onder vallen. De zeearenden in Nederland hadden er bijvoorbeeld niet gezeten zonder Europese regels.
In een tijd van economische tegenspoed is juist overkoepelende Europese regelgeving essentieel om weerstand te bieden tegen korte termijn belangen. Geachte heer Timmermans: help mee de prachtige Europese natuur te beschermen en voorkom een verschraling van die hoogstnoodzakelijke bescherming, daarbij mag en moet natuurlijk overbodige bureaucratie aangepakt worden. Onze natuur is goud waard. Sterker nog: het is juist een uitgelezen kans om een betere bescherming te geven aan de dingen die voor ons allen van waarde zijn, voor nu en later.
Fred Wouters, Directeur Vogelbescherming Nederland
Marc van den Tweel, Algemeen directeur Natuurmonumenten