Vertrouwde bijrollen

Ronald van Harxen, STONE | vrijdag 18 maart 2022 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 309x

Eerder zagen we ook de holenduiven al voorbij komen. Daarmee hebben we de twee belangrijkste bijrolspelers van de afgelopen jaren weer in beeld. Net als steenuilen delen kauwen en holenduiven in dit deel van het jaar hun belangstelling voor zwarte gaten. En aangezien ze van ongeveer gelijke grootte zijn, passen ze door dezelfde openingen. Elke soort zet daarbij de wapens en technieken in die ze ter beschikking staan.

Aantallen

Voor kauwen is dat zonder twijfel hun aantal. Een kauw is nooit alleen, altijd is zijn of haar partner in de buurt. Als het nodig is, roepen ze hun buren op een robbertje mee te vechten. Zie je maar eens te verdedigen tegen een overmacht van vier, zes, of zelfs nog meer kauwen. Wie van de paartjes na de verovering zijn intrek mag nemen in de veste, daarover maken ze in eerste instantie nog niet druk. Eerst maar eens gezamenlijk de vijand overwinnen. Frontale aanvallen, luchtaanvallen, schijnaanvallen, afleidingsmanoeuvres, alle tactieken worden daarbij uit de kast gehaald. Nadat de vijand verjaagd is doen ze het onderling nog eens dunnetjes over. Wat dat betreft doen ze me aan populaire serie Vikings denken. Eerst brandschatten deze heren én dames gezamenlijk zo’n beetje elke belangrijke stad in West-Europa die met de boot bereikbaar is, steevast moorden ze daarna elkaar uit om de wie het er voor het zeggen heeft. Daarbij worden de meest onmogelijke coalities gesmeed. Als kijker zie je het al misgaan. Kauwen doen het volgens mij precies eender. Zo jammer dat ze individueel zo slecht herkenbaar zijn, anders zou ik mijn theorie zeker kunnen bewijzen.

Geduld en doorzettingsvermogen

Holenduiven pakken het heel anders aan. Ze weten dat ze klauwen van de steenuil missen en de dolksnavel van de kauwen. Agressief gedrag tonen is dan ook niet verstandig, want in een gevecht van man op man of vrouw op vrouw verlies je altijd. Dat zit in hun genen ingebakken. Hun sterkste wapens liggen eerder op het mentale vlak: geduld, doorzettingsvermogen en snel kunnen hergroeperen. Ze weten dat ze kleinste en zwakste zijn en zetten hun engelengeduld in om waar zich een kans voordoet, een move te maken. Het doorzettingsvermogen dat ze daarbij tonen roept bewondering op. Mochten ze kans hebben gezien eieren te leggen en worden ze alsnog van hun plek verjaagd, dan liggen er een paar dagen later weer nieuwe. Dat ze steevast elke keer maar twee eieren leggen, helpt daarbij vast. Dat kunstje herhalen ze gerust een aantal keren. Op het irritante af, maar wel effectief. Meestal slagen ze er dan ook wel in minstens een keer per seizoen een nest jongen groot te brengen.

Overdag in de kast.

Steenuilen doen het weer op een andere manier. Al vroeg in het jaar - als beide andere soorten nog in hun wintermodus zitten -  kiezen ze een nestplek uit en gebruiken die gedurende de dag als rust- en slaapplaats. Pas tegen de schemering verlaten ze die om op jacht te gaan. Holenduiven en kauwen liggen dan allang op een oor. Tegen zonsopgang nemen ze weer hun intrek in de veste. Kauwen en holenduiven kunnen dan proberen wat ze willen, maar van binnen naar buiten verdedigen is altijd veel lonender dan te proberen van buiten een kast binnen te dringen. Soms, als het aanhoudende gezeur en gedreig van kauwen en duiven hun een beetje te veel wordt, komt een van beide naar buiten om orde op zaken te stellen. Feitelijk hoeft het niet eens, want wat de belagers aan de buitenkant niet zien is dat er na het eerste gat nog een onderdeurtje wacht en een tweede gat. Daarmee wordt de kast niet alleen onneembaar, maar ook onaantrekkelijk. Beide soorten broeden niet graag in het stikdonker en hebben liever ook de uitgang in zicht zodat ze zich bij onraad snel uit de voeten kunnen maken. Maar ja, maak ze dat maar eens wijs. Zo slim zijn beide dus niet.

In de natuur geldt dus zeker het recht van de sterkste, maar ook wie niet sterk is, moet slim zijn. En dat zijn ze, onze steenuilen!

Steenuilenoverleg Nederland (STONE) is een landelijke werkgroep die steenuilenbescherming en -onderzoek coördineert, stimuleert en faciliteert. Daartoe wordt samengewerkt met relevante binnen- en buitenlandse, professionele en vrijwilligersorganisaties. STONE is een vrijwilligersorganisatie, zonder betaalde krachten. Bezoek de website van STONE

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over