Steenuilen houden van vogels

Ronald van Harxen, STONE | zondag 9 juni 2024 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 191x

Veelzijdig jager

Als prooi, welteverstaan. In totaal vijf vogels deze week. Een welkome afwisseling op een menu dat verder vooral uit regenwormen bestond (261 stuks). Het verbaast me nog keer op keer wat een formidabel veelzijdige jagers steenuilen zijn. Als muizen schaars zijn, de meikevers opgedroogd en regenwormen ze de keel uit beginnen te hangen, schakelen ze net zo gemakkelijk over op vogels.

Een keur aan vogels

De afgelopen jaren hebben we tijdens ons veldwerk heel wat soorten voorbij zien komen: van talloze spreeuwen en mussen, tot een tapuit, geelgors, patrijs en zelfs een grasparkiet. Ook tijdens de nestkastcontroles afgelopen vrijdag en zaterdag troffen we de nodige pechvogels. De kroon werd wel gespannen door een steenuil in de Haart bij Aalten. Maar liefst zeven vogelprooien telden we, waaronder een mooie grote bonte specht (foto hierboven). Niet verrassend in het muizenarme jaar 2024, dan moet je immers wat.

Niet goed geteld?

Wel verrassend was de vondst in De Heurne, eveneens gemeente Aalten. Toen ik de nestkast opende, viel mijn oog direct op drie pootjes die ogenschijnlijk toebehoorden aan twee steenuilen. Bij ons vorige bezoek troffen we vier jongen van enkele dagen oud. Twee hadden het niet gehaald dus, schoot het door me heen. Bijna tegelijkertijd zag ik echter in een hoek van de nestkast vier jonge steenuilen van een week of drie oud. Twee plus vier is zes. Hier klopte iets niet. Eén keer twee eieren of jongen over het hoofd zien, is al niet heel waarschijnlijk, maar twee keer?

Uit het nest geplukt?

Er was geen andere conclusie mogelijk dan dat de pootjes toebehoorden aan twee vreemde nestjongen. Aangezien we ons niet konden voorstellen dat die zich vrijwillig gemeld hadden (hier ben ik, kom me maar opeten), was er geen andere conclusie mogelijk dan dat ze uit een ander nest geplukt waren. Steenuilen als kannibalistische rovers, wie had dat gedacht van die schattige donsbolletjes? 

Niets menselijks is ze vreemd

Wie nu nog het idyllische beeld heeft dat het er allemaal gezellig en vriendelijk aan toegaat in de dierenwereld, die moet zich misschien eens achter de oren krabben. Wreed en meedogenloos (in onze ogen), zo gaan dieren met elkaar om. Niets menselijks is ze vreemd. De eigen overleving en die van de nakomelingen staat voorop, de rest is niet relevant. Dat doet niets af aan het feit dat ze tegelijkertijd lief en zorgzaam kunnen zijn. Zoals ik al schreef: niets menselijks is ze vreemd.

NASCHRIFT: HOE MOOI ALS ZE OOK HOPPEN ZOUDEN LUSTEN!

UPDATE

Dat het vaker gebeurt dat steenuilen nestjongen van een buurtstel  uit het nest roven, laten deze beelden zien. Met dank aan Waterkipje en de eigenaar van de nestkast waar de beelden zijn gemaakt. Tevens bewijs dat ik toch kan tellen.

Het zijn best heftige beelden, dus denk even na voor je ze wilt zien. Hoe vaak zoiets gebeurt is ons onbekend, maar wellicht biedt het een verklaring voor enkele 'raadselachtige' verdwijningen de afgelopen jaren. Nooit bij me opgekomen dat daar ook de eigen soort wel eens debet aan kan zijn.

Steenuilenoverleg Nederland (STONE) is een landelijke werkgroep die steenuilenbescherming en -onderzoek coördineert, stimuleert en faciliteert. Daartoe wordt samengewerkt met relevante binnen- en buitenlandse, professionele en vrijwilligersorganisaties. STONE is een vrijwilligersorganisatie, zonder betaalde krachten. Bezoek de website van STONE

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over