De Daltons

Roos Tol | woensdag 20 mei 2020 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 793x

Waar wij mensen graag koeren over lieve toetjes, schattige snuitjes en “wat een lief kind” , gaat de vogelouder onverdroten aan de slag om die onooglijke jongen te doen opgroeien tot sprankelende, gezonde, kleurige, blije en vrije nakomelingen. En o wonder, doorgaans lukt dat ook uitstekend – aan de ouders ligt het zelden.

Stofzuigerzakken met oogjes

Wat dat met “onze” torenvalk-kuuks te maken heeft? Nou: voorafgaand aan deze webcam had ik nog nooit torenvalkjongen gezien, en toen ik foto’s daarvan zag in een boekje uit 1979 ("De Torenvalk" van Ib Trap-Lind), in zwart-wit, was mijn reactie: het zijn net overvolle stofzuigerzakken met oogjes!
Groot was dus de verrassing dat ze niet alleen sneeuwwit gedonst hun levensloop aanvangen, maar ook dat eigenlijk vanaf het begin die oogjes zeer helder blijk geven van aanwezigheid en karakter.
Dat gaandeweg steeds duidelijker wordt dat elke kuuk een eigenheid is.
En dat we hier getuige mogen zijn van de ontwikkeling van vier Daltons m/v , niet alleen in lichamelijke groei maar ook in geestelijke groei.

Lege-nest-verlangen?

We zien ze nu regelmatig zitten vier-op-een-rij. De jongste nog lekker kuukig. De oudste al behoorlijk pubervalkig. We zien ze bezig met zindelijkheidstraining, loop- en strekoefeningen. Soms zijn het net duikelaartjes, het evenwicht vinden is nog best moeilijk. Ze willen ZELF DOEN maar ook graag gevoerd worden. Ze willen apart zitten (WARM!!) maar ook nog even onder moeders vleugel – ook al past dat allang niet meer. Ze willen zitten… he, wat een gekke pootjes hier onder mij? O die zijn van MIJ… maar als het de hele tijd zo verschrikkelijk warm is, gaan ze net zo graag plat op de snavel even gestrekt horizontaal. Ligoefening!
Ze oefenen prooivang met een braakbal en mantelen een van hun nestgenootjes gejatte prooi. Ze pesten ma door aan haar staart te knauwen. Ma vindt het allemaal best. Nog niet één keer draaide ze zich om die &*(%$#@ jong eens even een waarschuwing te geven. Ma weet: hoort erbij! Nog even volhouden, ze zijn spoedig de kast uit.

Door tot het eind

Nu is het te laat voor de kuuks om nog door te geven als ze een levensstijl-verandering overwegen. “Ma, ik ben vanaf vandaag vegetariër. Breng voor mij maar sla mee.” Kunnen ze ook niet. Torenvalken zijn vleeseters en anders zal het nooit worden. Mensen hebben die keus, carnivoren niet. Nog even bewonderen hoe goed de jongen al in staat zijn om prooi te verscheuren: steeds beter!

De laatste dagen heeft pa een aantal keren de camera getracht aan te vallen. Misschien dat een veranderende zonnestand nét een verkeerde glinstering in zijn beeld bracht. Gelukkig zit die camera duchtig verzegeld. Je wilt er niet aan denken dat we deze allerlaatste fase bij de kuuks zouden moeten missen omdat pa de camera heeft gesloopt.

Nog even lekker onder moeders vleugels, kuuks – en: #blijfthuis. We willen nog heel even met jullie meegluren.

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over