De tafelmanieren van de kerkuil zijn niet altijd even fraai, maar ja wat moet je dan als je na een halve dag worstelen eindelijk die enorme woelrat in je slokdarm hebt zitten.
Woelratten uit de voorraadkast (foto: Ronald van Harxen)
Wat een joekel !
In 2020 en eerder dit jaar zagen we er waarschijnlijk ook al een paar voorbij komen, maar als het een klein exemplaar is is dat toch lastig te onderscheiden van andere grote woelmuizen. De woelrat die 3 dagen terug werd binnen gebracht was echter zo’n joekel dat vergissing niet meer mogelijk was.
De woelrat komt bijna in heel Nederland voor en voelt zich zeker ook thuis in de natte omgeving van de nestkast. We vinden regelmatig sporen in en langs het veld, maar in de braakballen hebben we ze tot nu toe nog niet terug kunnen vinden.
Woelrat – woelmuis ?
De woelrat behoort tot de familie van de woelmuizen; als familie het best te herkennen aan de gedrongen bouw, kleine oren en ogen, korte pootjes en een relatief korte staart. De lengte van de kop+romp van de woelrat kan wel 12-23 cm worden, met een gewicht van 60-320 gram.
Het is niet waarschijnlijk dat M een hele grote woelrat mee naar huis heeft gebracht, want dan had hij zijn eigen gewicht moeten tillen. Over de grond slepend lukt dat misschien nog net, maar er mee opstijgen kan je helemaal wel vergeten.
Hoe groot denk je dat ie was ?
Het valt mij steeds op dat als ik een kerkuil in de hand heb hij toch weer kleiner is dan ik in gedachte had. Op een of andere manier lijken ze op het BdL-beeldscherm toch een stukje groter. En als de uil groter lijkt, dan geldt dat natuurlijk ook voor de prooi. Wat handig is om te onthouden is de afmeting van het invlieggat. Dat is hier ongeveer 13 cm breed en 15 cm hoog. Je ziet de prooi vaak even stilhangen als M in de opening landt en dan kun je best een redelijke schatting maken.
Als je terugkijkt naar het mooie clipje over prooien, waar op het eind deze woelrat ook in zit, dan zou ik gokken kop-romp ongeveer 14-15 cm. Om dan het gewicht te schatten heb je wel wat ingewikkelde wiskunde nodig. Ik kom uit op een slordige 100 gram en dat zit volgens mij ook wel in de buurt van de maximale vracht die een kerkuil nog kan dragen.
In de eerdere blogs heb je ook al kunnen lezen dat een volwassen kerkuil met 100 gram prooi de dag ruim doorkomt. Dat verklaart misschien ook de grote teleurstelling van V toen ze hem uiteindelijk toch in zijn geheel naar binnen zag verdwijnen bij M.
Hoe krijg je het naar binnen ?
Ik blijf altijd met verbijstering kijken naar hoe enorme prooien in zijn geheel naar binnen gaan. Bij de kuikens is dat al onvoorstelbaar, maar als je ziet hoe M uiteindelijk deze woelrat naar binnen werkt dan doet het bij mij gewoon plaatsvervangend pijn. En als je hem dan eenmaal binnen hebt dan is dat ook niet met een paar minuten weg en even een slokje thee er achteraan nemen om het weg te spoelen is ook niet echt een optie.
Een paar weken geleden zagen we V nog relatief kleine prooien voor zichzelf scheuren. Ik had echt verwacht dat deze woelrat ook in stukken zou worden verwerkt en daar leek het in het begin ook even op. Maar gezellig samen tafelen aan een grote woelrat zat er niet in deze keer.
Een enkele keer wordt wel een vogel gevonden die gestikt is in zijn prooi; vooral bij reigers en aalscholvers gaat dat nog wel eens mis. Maar kennelijk kunnen ze behoorlijk goed inschatten wat nog net haalbaar is. Hopelijk blijven M zijn ogen ook kleiner dan zijn maag en vergrijpt ie zich niet aan iets waar hij spijt van krijgt….
Vogelbescherming Nederland - Samen voor vogels en natuur
