5, 4, 3, 2 ...

Ronald van Harxen, STONE | donderdag 10 mei 2018 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 826x

Te weinig voedsel en of onervaren ouders waren uiteraard voor de hand liggende oorzaken die op de chat genoemd werden. De leeftijd van de ouders kennen we niet, daar valt dus niet veel zinnigs over te zeggen. Maar dat er weinig gevoerd werd, dat viel iedereen op. Dus vooral een zaak van te weinig voedsel, of speelt er meer?

Andere paartjes

Kauwen staan erom bekend dat lang niet alle gelegde eieren tot uitgevlogen jongen leiden. In de jaren 1987 - 1991 stelden Ian Henderson en Paul Hart in Leceistershire (Engeland) bij 115 nesten een gemiddelde legselgrootte vast van 4,45 eieren en slechts 1,32 uitgevlogen jong. Slechts 1,3 procent van de nesten telde meer dan 4 uitgevlogen jongen. In de database van Sovon (Digitale nestkaart) is over de periode 1981-2017 van 177 van legsels de legselgrootte bekend. Samen legden deze kauwen 771 eieren, een gemiddelde van 4,36 per nest. Van 176 (gedeeltelijk andere nesten), is het aantal uitgevlogen jongen bekend geworden: bij elkaar 293, een gemiddelde van 1,67 per gestart nest.

40%

Resumerend: van een gemiddelde legselgrootte van 4,36 naar een gemiddeld aantal uitgevlogen van 1,67. Een eisucces van 38,2 %. Als 'onze' kauwen hun 2 overgebleven jongen groot weten te brengen, lopen ze dus precies in de pas met andere Nederlandse kauwen: eiscucces 40%. Ook de jongensterfte in Dongen is dus keurig volgens het boekje, hoe vreemd dat ook klinkt!

Maar waarom?

Uiteraard roept het wel de vraag op waarom kauwen in hemelsnaam 5 eieren leggen terwijl er maar 2 jongen uitvliegen. Dan hadden ze toch beter ook maar 2 eieren kunnen leggen? Opnieuw een voor de hand liggende vraag.

Gokken op meer

Over de precieze functie zijn de deskundigen het (nog) niet helemaal met elkaar eens, maar de theorie die het meest aangehangen wordt is de 'brood reduction theory' (terugbrengen van de broedselgrootte). Omdat vrouwtjes voorafgaand aan de eilieg niet kunnen inschatten hoeveel voedsel er een aantal weken later voor de jongen zal zijn, kunnen ze niet goed bepalen hoeveel eieren ze kunnen leggen. Wat ze dan doen, is inzetten op een zo groot mogelijk aantal eieren, waarbij de laatst gelegde eieren minder voeddingsstoffen toebedeeld krijgen. De jongen uit deze eieren zijn zwakker dan de jongen uit de eerst gelegde eieren. Blijkt er niet voldoende voedsel te zijn, dan leggen deze als eerste het loodje. En dat is precies wat er bij 'onze' kauwen gebeurd is.  Ze 'gokken' dus op meer, maar 'weten' uit ervaring dat ze uiteindelijk minder jongen op de wereld zetten dan dat ze eieren leggen. Het voortdurend aanpikken van de jongen is - naar ik vermoed - om te testen of er nog voldoende leven in de jongen zit en of het dus nog veel zin heeft veel voer aan te slepen. Dat is echter mijn eigen theorie (maar wel een mooie:).

Foto

Op de foto een nest met 5 naakte jonkies van vergelijkbare leeftijd, gemaakt op de steenuilenlocatie in Winterswijk. In mijn blog van zondag meer daarover.

Steenuilenoverleg Nederland (STONE) is een landelijke werkgroep die steenuilenbescherming en -onderzoek coördineert, stimuleert en faciliteert. Daartoe wordt samengewerkt met relevante binnen- en buitenlandse, professionele en vrijwilligersorganisaties. STONE is een vrijwilligersorganisatie, zonder betaalde krachten. Bezoek de website van STONE

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over