“Vogels kijken kan altijd en overal!”

Eigenlijk was dat best bijzonder. René liep door een nieuwbouwwijk achter zijn huis, en zag een vogel die maar steeds probeerde een huis in te komen. Waarom zou dat nou zijn? Na enig speurwerk werd het duidelijk: de glaszetter was geweest. En nu zat het nest met jongen aan de ene kant van de ruit, en de ouder aan de andere kant. Tijd voor actie. De ruit er zo netjes mogelijk uitgesneden, en het gezin was herenigd. Natuurlijk heeft René dit wel even gemeld bij de aannemer, want nu zat er geen ruit meer. Gelukkig vond die het geen probleem. En die ruit? Dat kwam wel goed als de jongen waren uitgevlogen.

Maar om welke vogel ging het nu? René kreeg het advies om eens te bellen met een kenner. Het bleek een zwarte roodstaart te zijn. Het begin van een liefde voor vogels die nu al meer dan dertig jaar duurt.

Zeven jaar later ging René zelf een huis bouwen, en liet er gierzwaluwstenen in zetten. Meteen al in het eerste jaar was het raak: het nest werd bewoond. Maar niet door een gierzwaluw, maar door een... zwarte roodstaart! De jaren erna zijn er overigens wel volop gierzwaluwen gaan nestelen.

En ondanks dat de zwarte roodstaart zijn eerste liefde was, is de gierzwaluw nu zijn favoriete vogel. Die is zo fascinerend, er is zo veel over te vertellen. Mensen staan regelmatig versteld: kan hij echt zo lang in de lucht blijven? Vliegt hij echt zulke ongelooflijke afstanden? Hoe zit het met zijn pootjes?

René ging graag mee op excursies, en is toen gevraagd of hij dat ook zelf zou willen doen. Inmiddels doet hij dat al weer geruime tijd. Hij vindt het nog iedere keer leuk om zijn kennis met mensen te delen, en vooral ook zijn enthousiasme. Geen vraag te simpel, geen vogel te gewoon. Helemaal leuk als mensen zelf met vragen komen. Waarom zie ik die vogel wel hier en niet in dat andere gebied? Je ziet ze nadenken, en met ideeën en mogelijke antwoorden komen. Zit het soms in het leefgebied? Zo zie je een nachtzwaluw vooral op de hei, en niet bij meren en plassen. Bij eenden is het net andersom. Zeg nooit nooit, maar de kans dat je ze samen aantreft, is niet heel groot.

Vooral gewone vogels zijn heel bijzonder en prachtig om naar te kijken. Al zie je voor de zoveelste keer een roodborsttapuit, voor veel deelnemers is dit een nieuwe vogel. En het blijft altijd leuk om er dan even een plaatje en de telescoop bij te pakken en goed de tijd te nemen om zo’n vogel te bekijken. Zo’n wilde eend bijvoorbeeld. De kleuren knallen je gewoon tegemoet. Die olie-achtige laag over de kop, dat is toch schitterend?

Bij voorkeur neemt René de deelnemers mee in het open gebied. Dan kan je de vogels makkelijker zien en herkennen dan in het bos. Ze hebben wat minder verstopmogelijkheden. En zeker met behulp van de telescoop kan iedereen even rustig en goed kijken. Daarmee is vogels kijken voor iedereen toegankelijk. En je kan het altijd en overal doen.