Selfie met ijsvogel

Terwijl ik de tuin in loop, zie ik een ijsvogel zitten. Ze kijkt me aan en wil weg vliegen. Ik kom dichterbij en steek mijn hand uit. Tot mijn grote verbazing vliegt de ijsvogel naar mij toe en gaat op mijn hand zitten. Zo te zien een jong vrouwtje, want en gloort iets van rood op de ondersnavel. We kijken elkaar aan, ik zeg niets en ik maak een selfie, ze vindt het goed. Kort daarna vliegt de ijsvogel weg. Ik blijf vol met gevoelens en in verwarring achter. Het lijkt wel een sprookje…

Inderdaad, sprookjes bestaan niet. Deze ijsvogel is dus ook niet vrijwillig op mijn hand komen zitten. Kort voor de foto was deze ijsvogel tegen ons kamerraam gevlogen en lag versuft voor dood op de grond. Daarom kijk ik ook wat bezorgd op de foto. Ik heb haar voorzichtig opgeraapt. Na een poosje krabbelde ze gelukkig weer overeind en keek versuft om zich heen. Tegen mijn selfie had ze geen enkel bezwaar en na een minuut of vijf vloog ze luid 'tsietend' naar onze notenboom. Daar heeft ze nog zeker een kwartier stilletjes zitten bijkomen van de schok.

IJsvogels vliegen veel vaker tegen onze ramen aan dan andere vogels. Dat komt omdat ze de spiegeling van de ruiten niet kunnen zien. Als ze op vis jagen kijken ze dwars door de spiegeling van het water heen, dat is heel handig want anders zouden ze steeds naast de vis duiken! Wij kunnen dat niet, als wij een stok in het water steken maakt die een knip naar rechts of links.

Een ijsvogelwaarneming begint meestal zo: "Hee, was dat soms een ijsvogel?!" Ze vliegen pijlsnel heel laag of een paar meter boven het water. Alles wat u ziet, is een klein smaragdblauw vogeltje flonkerend van kleur. Er komt in ons land geen andere vogel voor die zo snel in een kleurrijke flits voorbij komt.

Ik hoor heel vaak de ijsvogel voordat ik hem zie. Een zingende ijsvogel hoor je maar zelden. De zang bestaat uit een reeks zachte onregelmatige roepjes in de buurt van het nest en in de baltstijd zijn ze nogal zwijgzaam. Maar gelukkig hebben ze één eigenschap waarmee ze hun komst aankondigen: ze kunnen hun snavel niet houden tijdens het vliegen. Met tussenpozen en vrij vaak kondigt hij met een heftig en scherp 'tsie-ti, tsie-ti" zijn komst aan. Het klinkt scherper dan het alarmgeluid van de boomkruiper. Van ver hoort u het minivogeltje al aankomen, want ze zijn klein!

Als u het geluk heeft een zittend ijsvogel in de kijker te krijgen, kunt u zien of het een man of vrouw is. De ondersnavel is bij het mannetje zwart en bij het vrouwtje rood. Als u onthoudt dat de R van Rood alleen bij het woord vRouwtje voorkomt dan is die kennis voor de rest van uw leven aangebracht. Ze gebruiken een laag boven het water hangende tak wordt als uitvalsbasis gebruikt. Kopje onder gaan ze bij hun stootduiken en als er een visje wordt gevangen wordt dat meestal met zwaaiende kop bewegingen doodgeslagen op een tak.