‘Vertrouwen in de Toekomst’, zo luidt de titel van het groenste regeerakkoord ooit. Althans zo wordt het vandaag gepresenteerde regeerakkoord door de VVD, CDA, D66 en CU geframed. Kees de Pater denkt er anders over.
Het groen in het vandaag gepresenteerde regeerakkoord beperkt zich tot thema’s als CO2-uitstoot en klimaatverandering. Heel erg belangrijk, maar groen is veel méér dan dat. De formerende partijen hebben dat voor het gemak vergeten.
Voor de natuur had het motto beter ‘Vreest de Toekomst!’ kunnen zijn. Met geen woord rept het regeerakkoord hoe Nederland de achteruitgang van de natuur denkt te stoppen. Ook al gaan tal van soorten waarvoor Nederland van wereldbelang is, zoals grutto en scholekster, keihard achteruit, onze toekomstige regering beperkt zich tot het absolute door Europa gestelde minimum.
Bij de inleiding van het hoofdstuk over 'Landbouw, voedsel, natuur, visserij en dierenwelzijn' schrijven de partijen: “We spannen ons in voor herstel en behoud van de Nederlandse natuur.” Terwijl het hele akkoord vol staat met uitwerkingen en beleidsvoornemens is er juist op dit punt niks te vinden over hóe we dit herstel en behoud van die Nederlandse natuur voor elkaar kunnen krijgen.
Sterker nog, de regering is nogal veel plan om juist het tegendeel te bereiken. Terwijl de intensieve landbouw een hoofdoorzaak is van de achteruitgang van ooit gewone soorten van het boerenland, is er geen woord vuil gemaakt aan hoe de landbouw natuurvriendelijk, of deftig gezegd natuurinclusief, gemaakt kan worden.
Bij het hoofdstuk over visserij is de natuur helemaal een ondergeschikt kindje. Er komen geen extra gesloten gebieden voor visserij dan het Europese natuurbeleid eist. Ook windmolens worden niet geplaatst waar het visserijbelangen schaadt, tja, klimaatbeleid…
Veel van onze natuur ondervindt grote schade van de enorme uitstoot van stikstof en fosfaat en landbouwgif. Van een groen akkoord mag je verwachten dat er een ambitie zou zijn dat terug te dringen, helaas ook die ontbreekt.
Voor een goed klimaatbeleid is decennia gevochten. Het lijkt erop dat dit eindelijk een beetje begint door te dringen bij ’s lands bestuurders. Dat stemt ondanks alles optimistisch. Met goed onderbouwde argumenten en heel veel mensen die het anders, echt groener, willen, moeten we ook het belang van natuur hoger op de politieke agenda kunnen krijgen. Dan maken we samen toch nog een groene toekomt, ook voor vogels en natuur.
