Kleine-flamingofabriek

Kleine flamingo’s zoeken voedsel in water dat zo zout is dat het dodelijk is voor de meeste andere vogels. Het zoute Natronmeer in Noord-Tanzania herbergt dan ook de grootste kolonie kleine flamingo’s in de wereld. Ze zijn veel te zien in natuurdocumentaires en genieten een flinke bekendheid.

Minder bekend is hoe spectaculair de aantallen de afgelopen decennia zijn afgenomen door verdroging en intensief landgebruik. Deze prachtige vogel staat niet voor niets op de rode lijst van bedreigde diersoorten. Maar er is hoop: het broedsucces is dit jaar - mede door inzet van BirdLife - geweldig!

Het aantal flamingo-kuikens nam dit jaar met maar liefst 600% toe. Zulke spectaculaire aantallen zijn het resultaat van gunstige omstandigheden én een beter management van het water. Door verdroging konden jakhalzen in het verleden makkelijk bij de nesten van flamingo’s komen. Maar dankzij een verbetering van de waterhuishouding kunnen de jakhalzen, die niet van het zoute water houden, nu de nesten nauwelijks meer bereiken.

Ook werd de aanleg van een grootschalige zoutfabriek middenin een van de beste broedgebieden tegengehouden. Die broedlocatie, goed voor een flink deel van de jonge aanwas, blijft nu behouden.

De flamingo’s van het Natronmeer trekken honderdduizenden toeristen per jaar. Aangewakkerd door blockbuster natuurseries, zoals Life of Birds en Planet Earth II met Sir David Attenborough, wordt ecotoerisme steeds belangrijker voor de economie van de regio. Daarmee is een groot belang voor Tanzania ontstaan om de natuur en vogelrijkdom van het Natronmeer te koesteren en voor de toekomst te behouden. Goed voor de kleine flamingo! Een zoutfabriek in het broedgebied past daar niet in, en gelukkig (na wat aandringen van BirdLife) zal die er ook niet komen.

Dit jaar werden er meer dan 1.750.000 volwassen flamingo’s geteld, dat is meer dan een verdubbeling ten opzichte van de 760.000 in 2018. En dat is goeddeels te danken aan Birdlife en de partners waarmee ze samenwerken in Tanzania: Tanzania Wildlife Research Institute (TAWIRI) en het Engaresero Eramatare Community Development Initiative (EECDI). De mensen achter dit success verdienen een dikke pluim!