In de neus gepikt door een aalscholver

Vanuit een fluisterbootje vogels fotograferen in het Ilperveld, dat was ons plan. Althans ik fotografeer en mijn man roept als hij wat bijzonders denkt te zien. We hadden haast, want ik was onderweg al te vaak gestopt om een plaatje te schieten. Toen ik de achterkant van de aalscholver zag, dacht ik in de gauwigheid dat het een roofvogel was. Dus ik stopte onmiddellijk en greep mijn camera met telelens. Toen zag ik dat het een flinke aalscholver was en op dat moment zag ik ook pas het nieuwsgierige schaap dat het flink te verduren kreeg. Het schaap werd wel vier keer op zijn neus gepikt voordat hij opgaf.

Ik vind aalscholvers wel bijzondere vogels, een beetje prehistorisch, maar ze zijn niet mijn favoriet. Dat is de papegaaiduiker. En toch ook de grutto die je in het voorjaar ziet en oh ja, natuurlijk roofvogels zoals de buizerd, kiekendief en valk. Eigenlijk zijn er zoveel mooie vogels.

Ik vind mezelf geen vogelaar, maar volgens mijn man ben ik het wel. Hi, hi, hij is zelfs bang dat ik binnenkort met een vogelhoedje ga lopen.

Ik ben sinds 1,5 jaar fanatiek aan het fotograferen en heb lessen en workshops gevolgd. En al hou ik ook van portretten, mijn grote liefde is toch de natuur- en vogelfotografie. Dat is namelijk moeilijk en het is voor mij echt een sport om een vogel, zeker wanneer die vliegt, scherp en goed in beeld te brengen.

Oog in oog staan met papegaaiduikers op IJsland vond ik echt een ervaring. Het zijn zulke mooie en grappige vogels. Afgelopen juni hebben mijn man en ik een tweeweekse trip gemaakt door IJsland en dat was fantastisch. Ik zou zo weer teruggaan.

Mijn liefde voor vogels is aangewakkerd door mijn vader die altijd tijdens het autorijden roofvogels keek en zijn liefde voor natuur in het algemeen. In mijn twintiger jaren heb ik zelfs een volière in de tuin gehad en heel wat parkietjes met de hand gevoerd als er wat met hun moeder was gebeurd.

Ik moet elke week fotograferen anders gaat het kriebelen. Gelukkig wonen wij in Purmerend vlak naast Neck en het Ilperveld. Ik hoef niet ver om wat moois tegen te komen. Elke dag als ik terugkom van mijn werk, dan zie ik een buizerd en vier lepelaars in de weilanden. Daar word ik blij van.

Mijn tip is om eens gewoon in een bos stil te gaan zitten en te blijven wachten. Dan ineens zie je de vogels komen. Gebruik een telelens, zet de sluitertijd snel (hoog getal) en dan mag/moet je ISO toch echt wat hoger instellen. Dat is met de moderne camera’s van tegenwoordig helemaal niet zo erg. Niet iedereen heeft een telelens met 2.8f diafragma.

Ik kan heel gelukkig in een vogelhut zitten en rust ervaren, dan voel ik me weer een jong meisje dat vroeger ook al genoot van de natuur.