Het open boek van Camilla

Er zijn al 1001 vogelboeken geschreven. Wat maakt jouw boek ‘Kwie kwie kwie kwie kwie’ anders?

“Ik wilde een leuk boek vol vogelweetjes schrijven. Dat soort boeken zijn er al wel voor kinderen, maar die vind ik vaak vrij saai en droog geschreven. Zonde, want leren en avontuur gaat goed samen. In mijn boek combineer ik daarom mijn persoonlijke vogelavonturen met weetjes over vogels, vogels kijken, vogelbescherming en vogelonderzoek. Van vogels volgen met GPS-rugzakjes tot de bewoners van je eigen tuin. Ik hoop dat de lezers zonder dat ze het door hebben stiekem heel veel leren. Eigenlijk neem ik ze gewoon mee op pad om de vogelwereld te ontdekken en leer ik ze anders te kijken.” 

Hoe wordt je boek ontvangen?

“Ik krijg heel veel leuke reacties. Zo is er een meisje van 11 dat graag boswachter wil worden. Ze is al een paar keer met me mee gegaan op excursie en besloot toen een boekbespreking over mijn boek op haar school te geven. Hoe gaaf! Ook kreeg ik een filmpje opgestuurd van twee kinderen die op hun buik in bed, met een zaklamp, mijn boek aan elkaar aan het voorlezen waren. Hun lievelingsverhaal is het verhaal over de zwarte specht, want zij hebben zelf een broedende grote bonte specht in de tuin. Dat vind ik het leukste, ik deel mijn verhalen, maar iedereen combineert dat weer met zijn eigen ervaringen. Zo zie je maar hoe besmettelijk het vogelvirus is.”

Klopt het dat het ook veel door volwassenen wordt gelezen?

“Ja dat klopt zeker! Ik merk dat mensen het een leuk boek vinden om cadeau te geven. Rond Moeder- en Vaderdag kreeg ik veel berichtjes van ouders die het cadeau hadden gekregen. Hoewel het boek bedoeld is voor kinderen vanaf 10 jaar, merk ik dat de verhalen ook oudere lezers aanspreken. Mijn oma zei altijd dat kinderen kleine volwassenen zijn. En zo heb ik ook het boek geschreven. Het is simpel geschreven, maar niet kinderachtig. Daardoor is het toegankelijk voor jong en oud. Maar dat veel volwassenen het lezen zal ook zeker te maken hebben met de prachtige illustraties van Liset Celie. Zij maakt alle vogels met haar tekenstijl nog net iets gezelliger. Het is daardoor echt een rijk en mooi geïllustreerd vogelboek geworden en daar ben ik heel trots op.”

Je bent ook heel druk met je werkzaamheden als ambassadeur van Vogelbescherming Nederland.

“Vogels kijken en vogelonderzoek is mijn passie. Die kennis past perfect bij mijn ambassadeurschap van Vogelbescherming. Mijn doel is heel simpel, ik wil vogels kijken toegankelijk en bereikbaar maken voor iedereen. Ik wil mensen helpen te leren kijken naar vogels. Want dan ga je zoveel meer zien. Daarom neem ik bij excursies altijd rustig de tijd. Het gaat niet om zo veel mogelijk soorten zien, maar wat je ziet goed zien en ook zelf leren herkennen. Met een vogelboek erbij laat ik dan iedereen alle kenmerken van een vogel zien. Soms zet ik wel 20 keer een grasmus in de telescoop. Mensen zijn tijdens zo’n excursie vaak zo verrast en dankbaar. Er gaat echt een wereld voor ze open. En dat maakt het zo superleuk om te doen!

Daarnaast ga ik regelmatig op bezoek bij boeren die zich inzetten voor weidevogels. Dan leer ik veel over hun visie op landbouw en de problemen waar zij tegenaan lopen. Ik vind het speciaal dat ik kan bijdragen de bedreigde weidevogels op de kaart te zetten en de boeren hun verhaal te laten vertellen. Die verhalen over duurzame landbouw en weidevogelvriendelijke boeren zetten mensen hopelijk uiteindelijk aan het denken. Zodat ze geen gewone melk meer kopen, maar biologische en weidevogelvriendelijke melk. Daar zijn de vogels echt mee geholpen. Elk steentje dat ik daar aan kan bijdragen is meegenomen!”