Dompel je onder in de Waddennatuur

In een tijd dat alles snel, snel, snel moet, wilde Monique Moors een platform maken waarop mensen tot rust kunnen komen en zich onderdompelen in de Waddennatuur: Dwaalfilm Wadden.

Moors, die zelf filmt en monteert, maakte voor Dwaalfilm Wadden de afgelopen drie jaar zestig ‘minidocumentaires’, filmpjes van hooguit anderhalve minuut. Uiteindelijk zullen er 160 filmpjes op de website verschijnen.

Moors vertelt hoe ze op het idee kwam: “Je leest en hoort hoe belangrijk het Waddengebied is. Het is rijk aan vogels, het is het wildste natuurgebied dat we hebben, het is Werelderfgoed…, maar waarom dat allemaal zo is, wordt vaak niet duidelijk als je een weekendje een eiland bezoekt. De meeste mensen weten niet precies waar ze moeten zijn om vogels te zien, of bijvoorbeeld zeehonden. Daarvoor moet je er lange tijd verblijven. Met hoogwater zitten vogels op een bepaalde plek, als  het hard waait zitten ze weer op een andere plek. Met Dwaalfilm Wadden neem ik mensen mee in mijn ontdekkingstocht.”

De website is een goede bron om inspiratie op te doen voor vogelkijkplekken: op een kaart is te zien waar gefilmd is en veel plekken zijn vrij toegankelijk voor publiek.

Op de Wadden verandert alles constant, ontdekte Moors. “Ik had op Ameland een plek gevonden waar je heel goed grote sterns, visdieven en kokmeeuwen kon filmen. Het jaar erop ging ik terug om de rest te filmen, maar toen was de hele kolonie weg! Bij vogels die met grote groepen op een hoogwatervluchtplaats overtijen hoeft maar iets te gebeuren of alles vliegt weg. Soms zit ik al vier uur met een telelens verstopt om een bepaalde kolonie goed te kunnen filmen, en komt er iemand langslopen... Dan is het gedaan voor die dag.”

De onvoorspelbaarheid van de Waddennatuur zorgt tegelijkertijd voor bijzondere verrassingen. “Op Vlieland kwam ik speciaal om grote groepen lepelaars te filmen, maar het was die dag mistig. Ik kon niks doen, alleen wachten tot de mist zou optrekken. Tot er opeens voor mijn neus een groep baltsende eidereenden stond!” Vogelbescherming adviseerde Moors waar ze het best op welke momenten kon filmen.

De minidocumentaires laten bijvoorbeeld zien hoe bepaalde vogels baltsen, ruien of hoe ze standhouden bij storm. “Van tevoren bedenk ik aan de hand van informatie over de vogels een scenario,” vertelt Moors, “maar meestal vormt de verhaallijn zich vanuit de observatie. Het leuke vind ik om te begrijpen wat de dieren doen. Alle vogels gedragen zich weer anders. Zo verdedigen kokmeeuwen in een kolonie zich heel anders dan grote sterns dat doen.”

Moors hoopt bij de websitebezoeker de interesse voor natuur op te wekken. “Als je snapt waarom iets gebeurt, kan je er meer waardering voor opbrengen.” Moors studeerde ooit af aan de Academie voor Beeldende Kunsten Arnhem en maakte eerder ‘Dwaalfilms’ over De Geul, Grensmaas en Waal.

Eén van de dingen die het meeste indruk heeft gemaakt op Moors tijdens het filmen van de Dwaalfilm Wadden is de storm die ze meemaakte in het broedseizoen op Ameland. “Ik had zelf al moeite om recht te blijven staan en opeens zag ik hele kleine vogeltjes die op het strand eieren probeerden uit te broeden. Ze woeien bijna weg.”

Moors filmde ook de gigantisch grote groepen vogels waar het Waddengebied zo bekend om staat. “Op kwelder Westhoek in het Noorden van Friesland kun je in het voor- of najaar heel veel kluten, bonte strandlopers of bergeenden zien. Het is overweldigend. En dat is gewoon Nederland!”

Bekijk Dwaalfilm Wadden via www.dwaalfilmwadden.nl.