De fenomenale woudaap op de foto

“Als het om het fotograferen van vogels gaat moet je een beetje weten waar een soort zit, maar voor het grootste deel komt het op geluk aan. De dag dat ik deze foto maakte zat alles mee. De zon stond nog laag boven de horizon toen ik bij aankomst in mijn ooghoek een jonge woudaap zag. Hij zat verscholen tussen de takken, op slechts enkele meters van de waterkant. De eerste tien minuten verroerde hij zich niet, maar na geduldig afwachten was ik getuige van het foerageren van deze prachtige en zeldzame vogel. Het ene na het andere visje verdween naar binnen. Meestal zie je een woudaap in het riet, maar deze liep langs een hoge wal van aarde. Soms in de schaduw, soms weer in het zonlicht. Op deze foto allebei, wat met de opening erachter een wat mysterieuze sfeer oplevert. Een schitterende ervaring.”

“Zeker. Ik ben opgegroeid in de omgeving van Giethoorn en was vaak in het rietland van de Weeribben-Wieden te vinden. Nog steeds gaat mijn hart sneller kloppen van gebieden waar veel water en riet te vinden is, samen met de vogels die daarbij horen.”

“Ik vind alle vogels prachtig, maar een paar springen er wel uit. Zo zag ik begin van dit jaar de pestvogel die enkele dagen in de buurt van Dordrecht zat. Dat is echt een ongelofelijk mooie vogel om te zien. Ook de sierlijke steltkluut staat hoog op mijn lijstje. Maar ik kan eigenlijk net zo genieten van de zang van een merel in het voorjaar of een mooie buizerd op een paaltje.”

“Er zijn meerdere bijzondere momenten, zoals die keer dat ik alleen in de stromende regen door een gebied liep en vlak voor mijn neus opeens een slechtvalk op een paaltje neerstreek. Of recent, toen ik voor het eerst een ransuil geruisloos zag jagen in de scherming. Maar mijn mooiste moment had meer te maken met de omstandigheden dan met de vogel. Dat was toen ik op een voorjaarsochtend, vlak na zonsopkomst op mijn buik tussen het riet lag in de Nieuwe Dordtse Biesbosch om steltkluten te fotograferen. Windstil, mistflarden boven het water, een hoempende roerdomp vlakbij en prachtig gouden licht. Dat was een magisch moment, waar ik nog steeds van nageniet.”

“Opa en oma gingen vaak met mij wandelen en fietsen toen ik klein was. Die namen altijd een verrekijker mee en leerden mij vogels herkennen. Van hen kreeg ik mijn eerste vogelboek en het vlammetje is sindsdien niet meer gedoofd.”

“Pas enkele jaren geleden ben ik begonnen met het fotograferen van vogels. Dat is sindsdien een passie op zich geworden en nu ga ik niet meer de natuur in zonder mijn camera. Hoewel ik in alle omstandigheden geniet van vogels, vind ik mijzelf nu meer een vogelfotograaf, dan een vogelaar. Je zult mij eerder tegenkomen bij een fotogenieke velduil dan bij een zeldzaam kbv’tje (klein bruin vogeltje). Ik heb daarbij grote bewondering voor de ‘echte’ vogelaar die in één oogopslag aan subtiele verschillen de soort en het geslacht van een vogel herkennen. Vaak kom ik tijdens het fotograferen dezelfde mensen tegen en kan ik van de vogelaars onder hen veel leren.”

“Ja, zo vaak als ik kan. En tot mijn grote plezier en trots de laatste tijd ook regelmatig samen met mijn 8 jarige dochter Anna. Zij heeft een scherp oog voor vogels en ook nog eens een talent om er mooie foto’s van te maken. Ze kent inmiddels veel meer vogels dan ik op die leeftijd. Bij thuiskomst kiezen we de mooiste foto’s uit en soms plaatsen we die op Instagram. (@bas_schuring en @fotos_van_anna_s)”

“Keer vaak terug naar dezelfde plekken. Dan leer je het gebied en de vogels veel beter kennen. Dit zorgt ervoor dat je beter kunt voorspellen waar je welke vogels kunt tegenkomen en dan kun je optimaal gebruik maken van de schaarse momenten van mooi zonlicht.

Verder zou ik alle beginnende vogelfotografen aanraden om te leren van anderen. Ik gebruik hiervoor onder meer YouTube, waar heel wat natuurfotografen ervaringen en tips delen.”