Gerda en Wim Kool

Het melkveebedrijf van Gerda en Wim is grondgebonden. Dit betekent dat ze genoeg eigen grond hebben om hun koeien te weiden en er gras van te oogsten voor de winterperiode. De koeien produceren zogenaamde VLOG-melk. Dit is een Duits keurmerk dat aangeeft dat er geen genetisch gemodificeerd veevoer, bijvoorbeeld gemanipuleerde soja, wordt gebruikt. Dit levert heel goede melk op voor de Leerdammer kaas. Het vlees van hun koeien is verkrijgbaar via koopeenkoe.nl.

Gerda is actief met de toekomst bezig. Zo volgde ze een opleiding tot natuurboer. Daarnaast is ze maatschappelijk actief en vervult ze meerdere bestuursfuncties, onder andere bij LTO, gebiedscommissie Utrecht West en het waterschap AGV.

De afgelopen jaren namen Gerda en Wim deel aan het project Proeftuin Veenweiden. Met honderd andere boeren onderzochten ze hoe de stikstofuitstoot gereduceerd kan worden. Gerda: “Daar zijn veel mooie ideeën uit voortgekomen waar we mee aan de slag zijn gegaan. Maar er kwamen vooral weer nieuwe maatregelen op papier (lees juridisch) bij. Dat is jammer, want als je iets wilt veranderen, moet het zowel op papier als in de praktijk werken. Je kunt het ene probleem wel oplossen, maar als je daarmee een ander probleem creëert, dan werkt het niet. Een voorbeeld is de stikstofuitstoot, deze kunnen we nog meer verminderen door een stalsysteem op basis van drijfmest te maken. We zouden liever meer ruige mest produceren, maar dat geeft op papier weer een hogere ammoniakemissie.

Boerenlandvogels hebben boeren nodig. Maar die moeten dan wel bereid zijn flink wat extra beheermaatregelen te nemen. De bloemrijke randen langs de weilanden van Gerda en Wim zijn onderdeel van een veel groter groen adernetwerk; met elkaar verbonden kruidenrijke grasranden en grasland waar biodiversiteit de ruimte krijgt. Deze randen maaien ze pas als de vogels weg zijn. De vogels vinden ook voedsel in het plasdrasgebied op de gepachte weilanden van Natuurmonumenten en het nabijgelegen Landje van Geijsel.

Op de weilanden van Gerda en Wim nestelen kievit, grutto, scholekster, tureluur, zomertaling en wilde eenden. Jaarlijks tellen de vrijwilligers tientallen broedparen. De meeste daarvan zitten op de ‘gewone’ weilanden (weilanden zonder agrarisch natuurbeheerpakket). Dit ondanks het feit dat er voor de twintig hectare natuurland van Natuurmonumenten strenge eisen gelden. Gerda vindt ze te streng. “Al die regels leveren niet het beste leefgebied voor de vogels op. Zeker wat maaien betreft, moeten we heel lang wachten. Dat kan betekenen dat het gewas te zwaar wordt. De zode krijgt een klap en als voedsel voor de koeien is het dan ook weinig meer waard. Bovendien krijg je dan allerlei planten in het land die je niet wilt hebben, zoals ridderzuring.”

Gerda: “Om de weidevogels te behouden voor het boerenland moet er worden samengewerkt en meer worden geluisterd naar de boeren. Ook heb je grote aaneengesloten oppervlakten nodig in het landschap. Maar ik verwacht niet dat dat gebeurt. De provincie Utrecht heeft haar agrarisch natuurbudget verkleind – onbegrijpelijk – en de meeste politici zijn niet echt geïnteresseerd. De overheid bestaat uit allemaal bureautjes die heel slecht met elkaar communiceren. Dat maakt onze toekomst en die van de weidevogels heel onzeker.”