In het hol van de leeuw

Ronald van Harxen, STONE | vrijdag 24 juli 2020 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 741x

Als hij een tikkie vermoeid het erf op draait, valt zijn oog direct op een een mooie landingsplek: een plankje tegen de gevel van de schuur. Vandaaruit heeft hij mooi zicht op de omgeving. Een laatste bocht en hij staat erop. Als hij zich omdraait ziet hij dat hij in de invliegopening staat van wat wel een nestkast lijkt. Wauw, wat mooi, hoor je hem denken, en zo groot! Hij ziet al helemaal voor zich hoe hij de vrouwtjes hiermee kan imponeren. Zó'n mooie kast heeft geen enkele roodstaart in de wijde omgeving. Beslist zal er een voor hem kiezen, dat kan niet anders. De kast lijkt groot genoeg voor wel twee vrouwtjes, hij ziet het al voor zich.

Mooi, maar niet slim

Hij besluit zijn toekomstige woning aan een nadere inspectie te onderwerpen en wipt een stukje verder, de kast in. Links zou het ene vrouwtje en rechts ... dat moet zo ongeveer het laatste zijn wat er in zijn fraaie, maar niet heel slimme hoofdje omging. Als uit het niets duikt man steenuil bovenop hem en nog geen tel later is het gebeurd. We horen nog wat protesterend gepiep, maar het mag niet baten. Man steenuil sleurt hem trots de nestkast in waar zijn vrouw op eieren zit. Zo makkelijk was het niet eerder. Hij zat op een paar meter afstand in de eik tegenover de schuur en hoefde slechts te wachten totdat de roodstaart het voorportaal in ging. Vandaaruit ontsnappen was kansloos.

Dapper, maar niet dom

Twee dagen later zien we een winterkoning heen en weer paraderen op dezelfde plek. Iedereen houdt zijn hart vast en verwacht elk moment een herhaling. Sommigen roepen: "Pas op! Ga weg! Zo meteen wordt je gegrepen!" zich in de opwinding niet realiserend dat het weinig zin heeft tegen een beeldscherm te roepen. De winterkoning doet dan ook alsof hij het niet gehoord heeft. Als een soort paleiswachter loopt hij heen en weer, zijn staartje uitdagend omhoog: kom maar op als je durft! Gelukkig was hij wel zo slim niet het voorportaal in te gaan. Waarschijnlijk had hij gezien dat de roodstaart dat met de dood had moeten bekopen. Ze zijn dapper, die winterkoninkjes, maar dom zijn ze niet!

Omwille van het verhaal heb ik gedaan alsof de roodstaart net terugkwam uit Afrika, in werkelijkheid was hij er waarschijnlijk al een paar weken. De rest is echter ongelogen waar. Oordeel zelf.

De clipjes zijn gemaakt door Jose van Doorn, van Vogelbeschermimg. Achter de schermen nog steeds betrokken bij Beleef de Lente.

Steenuilenoverleg Nederland (STONE) is een landelijke werkgroep die steenuilenbescherming en -onderzoek coördineert, stimuleert en faciliteert. Daartoe wordt samengewerkt met relevante binnen- en buitenlandse, professionele en vrijwilligersorganisaties. STONE is een vrijwilligersorganisatie, zonder betaalde krachten. Bezoek de website van STONE

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over