Kirsten Wielaard fietst van hier tot Tokio

“Ik zat zelf heel lang in het Nederlands team. Ik had heel graag meegedaan aan de Olympische Spelen in Tokio dit jaar, maar na blessures en een longontsteking is het me niet gelukt om me te plaatsen.”

Ze zocht een ander sportief avontuur, namelijk naar Tokio fietsen om haar roeiende teamgenoten aan te moedigen. Ook haar vriend Dirk Uittenbogaard doet kansrijk mee aan de Zomerspelen als roeier. Onderweg wil Kirsten aandacht vragen voor een andere manier van landbouw bedrijven, met meer oog voor het bodemleven en de natuur. “Ik vind het tof om niet alleen met mezelf bezig te zijn, maar om ook iets te betekenen voor de wereld.”

De Tegenlicht-documentaire Groen Goud bracht Kirsten Wielaard op het spoor van regeneratieve landbouw. De uitzending laat zien hoe de lokale bevolking in China een gebied bijna zo groot als Nederland veranderde van een dorre, uitgeputte woestenij in een grote groene oase. Het laat zien dat niet alleen herstel van ecosystemen mogelijk is, maar ook nog eens economisch zeer zinvol.

“Het gebied, ooit een van de meest vruchtbare van China, was door agressieve landbouw en overbegrazing veranderd in een woestijn. Daardoor ontstonden grote problemen voor de bewoners. Overstromingen, droogte en te weinig eten: het werd één van de armste plekken van China. De Chinese overheid greep in, omdat het economisch verlies groot was. In samenwerking met de Universiteit van Wageningen werd ingezet op zogeheten regeneratieve landbouw, waarbij herstel centraal staat. Binnen vijf à tien jaar wierpen de ingrepen hun vruchten af. De ecologische aanpassing bleek waardevol voor zowel natuur, klimaat als voedselproductie.”

Kirsten Wielaard: “Toen ik meer over regeneratieve landbouw hoorde, dacht ik: zo moet het zijn als we verder willen als soort, met de wereld. Dat is voor mij de wereld 2.0, te kunnen eten op een manier die goed is voor de natuur. Iedereen moet weten dat dit mogelijk is! Met een rondgang op internet ontdekte ik dat in Nederland een vergelijkbaar project draait, zij het op kleinere schaal: die van boerderij Bodemzicht.”

“Het uitgangspunt van Bodemzicht is ervoor te zorgen dat ook op een lange termijn voedselproductie samengaat met goed zorgen voor klimaat en natuur, zowel onder als boven de grond. Ze werken toe naar een honderd procent zichzelf regulerend ecosysteem, bijvoorbeeld door op termijn een Voedselbos aan te leggen. Maar ze verbouwen ook gangbare groente en daar is altijd menselijk ingrijpen voor nodig. Met zo weinig mogelijk menselijke inbreng creëren ze een robuust ecosysteem dat mensen voorziet van voedsel. Door vooral de lokale markt te bedienen, is bovendien de milieulast van de afzetmarkt klein. Bodemzicht gaat ook boeren opleiden. Dat deel in hun plan vind ik ook supertof.”

Het verhaal van Bodemzicht maakte Wielaard zo enthousiast, dat ze besloot hen door haar fietstocht te willen ondersteunen door geld voor ze op te halen én ze te helpen hun naamsbekendheid te vergroten.

De liefde voor de natuur is er bij Wielaard met de paplepel ingegoten. “Mijn vader was biologieleraar. Hij nam mij veel mee om naar vogels te kijken. Weidevogels in de Langbroekerwetering, in de Pyreneeën probeerden we zo dicht mogelijk bij de vale gieren in de buurt te komen.”

Op 21 maart stapt Wielaard op de fiets. De eerste etappe leidt van Amsterdam naar Zeist en daarna op dag twee naar Malden (Gld.) waar Bodemzicht zit. De eigenaren fietsen een stuk met haar mee, waarna Wielaard deels alleen, deels vergezeld door anderen in etappes van gemiddeld 70 à 80 kilometer per dag rond 25 juli in Tokio hoopt neer te strijken. Onderweg laat ze zich verrassen door het landschap en de daarbij horende vogels en doet ze verschillende boerderijen aan ter inspiratie.