Tip 1: probeer ook te genieten

“Het lijkt net of de grutto de verkeerde partner heeft gevonden, maar ik denk eerder dat hij dat paaltje wilde opeisen: ‘en als je er niet afgaat ga ik gewoon op je rug staan!’ Of, misschien wilde de grutto gewoon op een paaltje landen en zag hij de kievit te laat (die heeft beste een paalkleur van bovenaf). Dan was het voor beiden een spannende verrassing.”

“De foto is gemaakt vanuit de hut bij Vogelplas Starrevaart in Leidschendam, daar kijk je op een eilandje. Er staan veel palen in het water, waar vaak kieviten of grutto’s op zitten.”

“Ik vind de grutto een fantastische vogel. Als ze weer arriveren is voor mij het voorjaar op komst. Kieviten zijn ook prachtig. Alleen al die kleur als de zon op ze schijnt! Spectaculair. Ik heb dus best wat met ze, maar de ijsvogel, die staat bij mij op nummer 1.”

“Ja, dat is lastig, er zijn zoveel bijzondere ervaringen. Elke keer als je een aparte gebeurtenis meemaakt, zoals op deze foto: geweldig. Bijvoorbeeld als een sperwer vlak voor je neus een half uur zit te badderen. Of een ijsvogel met een kikker als prooi. Of een kwak die het water induikt voor een visje en je ziet het visje een stukje verderop omhoog springen. Zo kan ik nog heel lang doorgaan…”

“Toen ik een keer bij toeval in een vogelhut terechtkwam en voor mijn neus een ijsvogel zag landen was ik verkocht. Vele jaren later is die koorts nog steeds niet voorbij. Ik ben een fanatieke vogelfotograaf en vogelaar, ik ben echt gek op vogels. Maar komt er een vosje voorbij, dan maak ik ook zeer zeker foto’s.

“Meestal ga ik op pad bij mij in de buurt - rond Zoetermeer - maar soms ga ik naar Overijsel of andere provincies. Ook als ik op vakantie ga, vergezellen mijn camera en telelens mij. Zelfs toen ik in Israël was. Dan loop ik gerust twee uur om op de plek te komen waar ik wil zijn.”

“Tip één: probeer tijdens het fotograferen ook te genieten van de vogels om je heen. Tip twee: neem de rust met fotograferen als er iets voor je lens komt. Beweeg niet gelijk je lens in je enthousiasme, want dan zijn de vogels vaak weg. Dus; rustig laten zitten, dan rustig klikken.”

“Nou, één die vooral achteraf lachen was, maar op het moment zelf erg frustrerend. Ik wilde eens een ijsvogel fotograferen en zat al een paar uur te wachten. Eindelijk hoorde ik de verlossende kreet, de ijsvogel kwam eraan, hij scheurde de hoek om en… ging bovenop de hut zitten. Ik hoorde hem af en toe heen en weer trippelen en na een half uurtje verdween hij weer razendsnel uit het zicht. Dan zit je daar, je kan hem bijna aanraken, maar je ziet hem niet en maakt uiteindelijk geen enkele foto. Gelukkig is het daarna nog vele malen goed gekomen.”