De mooiste vogel ter wereld

Ruim veertig jaar later zit ik in een Thais bos in een kleine schuilhut, opgetrokken van takken en oude doeken, speciaal voor vogelaars en natuurfotografen. Aandachtig kijk ik door mijn kijker. Een voor een komt bedachtzaam een groepje vogels uit de dichte begroeiing. Dit is voor het eerst dat ik het bankivahoen, de voorouder van onze huiskip, in het wild zie. Hoeveel kippen heb ik in mijn leven gezien? En gegeten? Kip kerrie!

Mijn hele leven kijk ik naar vogels. Ik zag vele soorten kleurrijke ijsvogels, piepkleine kolibries, reusachtig albatrossen, pinguïns, gieren, spechten, uilen, noem maar op. Gisteren zag ik de lepelbekstrandloper. Een iconische soort die balanceert op de rand van uitsterven. Ooit zag ik het herontdekte Nieuw-zeelandstormvogeltje. Alle zeldzaamheden ten spijt, deze kip in mijn kijkerbeeld is de mooiste vogel ter wereld. Schoonheid is subjectief en ik ben deze dagen zeer vatbaar voor emoties; thuis staan mijn bezittingen in dozen, voor mijn werk ben ik een week naar de andere kant van de wereld gevlogen en als ik terug kom ga ik verhuizen. Tussendoor heb ik één dag vrij, dat is vandaag.

Mijn gids is een lieve gezette Thaise dame. Ze toont me niet alleen tientallen nieuwe vogelsoorten, ze stopt precies bij een wegrestaurant dat filterkoffie schenkt en heeft steeds allerlei hapjes paraat. Maar nu kijkt ze mij meewarig aan. Voor haar is dit een clubje doodgewone vogels, alleen ik krijg geen genoeg van het heldere zonlicht dat door het bladerdek valt en de iriserende veren van de hanen laat glinsteren op de donkere bosbodem.

Wie mij als kind ooit gezegd zou hebben dat ik op een dag door een verrekijker naar een groep kippen zou kijken, had ik hartelijk uitgelachen. Als die persoon dan ook nog gezegd had dat het voortkomt uit het feit dat ik deze baan heb omdat de huismus op de Rode Lijst van Nederlandse broedvogels staat, dan had ik die persoon, met mijn jeugdige brutaliteit, voor gek verklaard. Tóch is het zo gegaan.