Krioelende vogeldrukte bij de Kwade Hoek

Geplaatst op 16 juni 2015

Deskundige en gepassioneerde vrijwilligers van Vogelbescherming organiseren vogelexcursies op de mooiste plekken van het land. Ron Leeuwis leidde afgelopen winter een groep naar de Kwade Hoek.

“Op de dag van de excursie word ik wakker in een witte wereld: een snijdend koude wind giert om het huis. De moed zinkt me in de schoenen. Maar gelukkig valt het mee.Eenmaal aangekomen bij dat pareltje natuur vlak bij Goedereede op Goeree-Overflakkee, lacht een vriendelijk winterzonnetje ons toe. Zo kwaad blijkt die Kwade Hoek niet vandaag.

Duintjes van gelei

Een groepje van 12 excursiedeelnemers verzamelde zich bij de parkeerplaats. Ik stel me voor en vertel wat we gaan doen vandaag: vooral samen genieten van vogels en het geweldige landschap. Na een korte wandeling door de duinvallei spring ik bijna juichend het strand op. Ik ben diep onder de indruk van de kleuren, golven en de aanblik van de duintjes die als gelei door de wind voortgedreven langzaam de vallei instromen.

We gaan op weg naar de drooggevallen plaat aan de noordkant. Aan de andere kant van de Haringvliet zie ik nog net de skyline van de Maasvlakte. Wat een sterk contrast tussen natuur en industrie. Voortdurend passeren er eidereenden, aalscholvers, zaagbekken en honderden meeuwen met bestemming onbekend.

Honderden drieteenstrandlopers

Als we aankomen op de drooggevallen plaat is het net wadlopen. Het landschap ziet er soms desolaat uit, maar schijn bedriegt. De eerste drieteenstrandlopertjes draven voor ons uit, altijd snel dribbelend alsof hun leven er van af hangt. Hier een mugje, daar een vliegje, al rennend scharrelen ze hun kostje bij elkaar. Daar worden we vrolijk van! En voor we het weten staan we midden op de landingsbaan van honderden drieteenstrandlopers, steenlopers, bonte strandlopers, zilverplevieren. Alles krioelt om ons heen.

Paartje slechtvalken

Wij mensen zijn hier de vreemdelingen, dit is het gebied van de vogels. Soms weet je niet waar je moet kijken door alle drukte. De vogels gaan onverstoord verder met hun getrippel en peuren naar voedsel. Ze hebben ook niet zo lang de tijd: de vloed komt op, de volgende bestemming lonkt. De rotganzen vonden onze aandacht teveel van het goede en vertrokken. Een paartje slechtvalken vliegt op. Ze hadden net de tafel gedekt en dan ongewenst bezoek.

Braakbal gevonden

Tijd om terug te gaan. Het ongerepte duinlandschap ligt als een prairie voor ons: veldleeuweriken, watersnippen en oeverpiepers vliegen op. Ik vind een braakbal van een velduil en kijk nog eens genietend om.

We nemen afscheid van elkaar, de vogels en van het roodborstje dat al die tijd trouw onze auto’s bewaakte. Diep onder de indruk gaan we naar huis. De zandplaten staan weer onder water, de vogels bewegen mee met het tij en wij mensen genieten ervan.”