Zijn ze er nog?

Ronald van Harxen, STONE | vrijdag 28 mei 2021 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 816x

Niet bij regenwormen alleen

Spannend wordt het nu of de jongen alle nog in leven zijn. Het slechte weer van de afgelopen weken heeft niet bepaald voor ideale jaagomstandigheden gezorgd. Behalve voor de jacht op regenwormen dan. Je jongen alleen op regenwormen groot brengen is echter niet heel erg profijtelijk. Regenwormen bevatten relatief veel water en wat minder voedingsstoffen vergeleken met bijvoorbeeld muizen. Krijgen ze veel wormen dan raken raken de jonge al snel aan de dunne. In de kast wordt het dan een smeerboel en als afbraakproduct ontstaat ammoniak. Zo'n kast openmaken is beslist geen pretje. De ammoniaklucht vormt een serieuze uitdaging voor de geurreceptoren in je neus. Jongen in zulke omstandigheden hebben vaak slechtere overlevingskansen.

Vier keer achtereen geen kroost

Maar goed: de eerste stap is gezet: de eieren zijn uitgekomen. Hoe anders was dat afgelopen drie jaar. Een keer vier eieren en twee keer vijf en niet een ervan waar een kuiken het levenslicht zag. Bij het openmaken bleek dat dat er zich alleen in een van de eieren uit 2018 een embryo bevond. Code 16.1: open buikwand. Kansloos dus. In andere jaren bestond de inhoud uit een blauwgroene smurrie. Oorzaak daarvan is meestal een microbacteriële infectie, ontstaan voor of na de eileg. Opvallend was dat alle niet-uitgekomen eieren relatief klein waren. Hun volume liep uiteen van 11,76 tot 12,85 kubieke cm waar een gemiddelde van 14,3 de norm is. Misschien een signaal dat er al aan de voorkant iets niet in orde was.

Oorzaak man?

Doordat we haar bij ons eerste bezoek in mei 2017 geringd hebben, weten we dat alle jaren met hetzelfde vrouwtje te maken hebben. Ook dit jaar zit ze er. Waarmee het bewijs is geleverd dat het waarschijnlijk niet aan haar heeft gelegen dat de eieren niet uitkwamen. Mogelijk ligt de oorzaak dus bij haar man. Probleem is dat we alleen in het eerste jaar een man in de kast troffen en in andere jaren - ook dit jaar - niet. Of we nu met een andere man te maken hebben dan in voorgaande jaren weten we dus niet. Maar dikke kans van wel. Anders valt niet goed te verklaren waarom de eieren nu wel zijn uitgekomen. Van het alternatief - een onbevlekte ontvangenis- heb ik bij steenuilen nog nooit gehoord. 

Zo makkelijk is het nu ook weer niet

Bijzonder aan vandaag is dat colummnist Caspar Janssen van de Volkskrant met ons op stap gaat. Tijdens zijn anderhalf jaar durende wandeling door Nederland in 2017-2018 verbleef hij ook een nacht in het biotel op de biologische-dynamische boerderij van John en Lianne Arink in Lievelde waar bovenstaande zich afspeelde. 's Nachts hoorde hij de uilen op het erf, maar zijn pogingen er een te zien krijgen, mislukten dramatisch. Hij schreef erover in zijn column in de krant en later in zijn boek: "Ik posteer me voor de nestkast. Vijf minuten, tien minuten, een kwartier. Geen steenuil. Zo makkelijk is het nu ook weer niet". We hebben hem beloofd dat hij vandaag de eerste steenuilen van zijn leven gaat zien. Deo volente gaat dat ook wel lukken. Wat hij niet nog niet weet - tenzij in de trein dit blog leest - is dat we vandaag ook langsgaan bij de plek waar hij toen de nacht doorbracht. Hoe mooi zou het zijn dat we niet alleen het vrouwtje van toen treffen, maar ook vijf uit de kluiten gewassen jongen. In mijn blog van zondag laat ik weten of dat gelukt is.

Steenuilenoverleg Nederland (STONE) is een landelijke werkgroep die steenuilenbescherming en -onderzoek coördineert, stimuleert en faciliteert. Daartoe wordt samengewerkt met relevante binnen- en buitenlandse, professionele en vrijwilligersorganisaties. STONE is een vrijwilligersorganisatie, zonder betaalde krachten. Bezoek de website van STONE

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over