Wat is er de afgelopen weken g..
14.03.25 Een geluk bij een ongeluk, dat er zo snel geschakeld kon worden naar een andere bosui..
Sommige gegevens die door deze provider worden verzameld, zijn bedoeld voor personalisatie en het meten van de effectiviteit van advertenties.
Sommige gegevens die door deze provider worden verzameld, zijn bedoeld voor personalisatie en het meten van de effectiviteit van advertenties.
Sommige gegevens die door deze provider worden verzameld, zijn bedoeld voor personalisatie en het meten van de effectiviteit van advertenties.
Sommige gegevens die door deze provider worden verzameld, zijn bedoeld voor personalisatie en het meten van de effectiviteit van advertenties.
Door
Ronald van Harxen
Voorzitter werkgroep STONE
Ronald van Harxen, STONE | maandag 18 maart 2019 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 1184x
Dat is de vraag die ik me laatst zelf stelde. Het lijkt zo'n zinloze bezigheid. In een plaats van een mooie nestkom ontstaat er namelijk een open plek op de harde bodem van de nestkast. Niet echt een fijne plek om de eieren te leggen. Het risico op barstjes is immers een stuk groter dan wanneer je de eieren gewoon op bovenop het nestmateriaal deponeert. We leggen dat er tenslotte niet voor niets in. Waarom dan toch dat graven alsof ze familie zijn van Broer Konijn?
Dat 'Broer Konijn' bracht me op zijn Amerikaanse tegenhanger, nu holenuil genoemd, maar vroeger konijnuil geheten. In de wetenschappelijke litearatuur heet hij Athene cunnucilaria, holengravende athene-uil. Hij broedt in de holen van prairiehondjes en andere holengravende prairiebewoners. Het wat uitdiepen van zo'n hol om een soort van nestkom te krijgen, lijkt me in zo'n situatie best zinvol. Zand geeft mee, en een echt kuiltje graven moet niet zo'n probleem zijn. Deden we vroeger bij het knikkeren ook. Maar bij onze onder daken en in nestkasten broedende Athenes? Zou het een soort overgebleven gedrag zijn; iets dat lang geleden wel zinvol was maar nu niet meer? Een mailtje naar David Johnson verbonden aan het Global Owl Project en holenuilenkenner in het zuiden van de VS boorde dat idee de grond in. Volgens hem gaat het om een soort van ritueel gedrag, als voorbereiding op de eileg. Veel uilen doen het: het verstevigt de paarband en bevestigt de keuze voor de nestpaats.
Holenuilenmannen gaan zelfs nog een stapje verder, schreef David. Als het vrouwtje een keer vast op eieren zit 'versieren' ze de ingang met een soort slingers: koeienstront, uitwerpselen van coyotes, mos ... dat soort materialen. Misschien een tip voor onze BdL-man. Kippenstront en schapenkeutels liggen er meer dan genoeg. En met een pauwenveer voor de ingang kun je helemaal de blits maken.
Steenuilenoverleg Nederland (STONE) is een landelijke werkgroep die steenuilenbescherming en -onderzoek coördineert, stimuleert en faciliteert. Daartoe wordt samengewerkt met relevante binnen- en buitenlandse, professionele en vrijwilligersorganisaties. STONE is een vrijwilligersorganisatie, zonder betaalde krachten. Bezoek de website van STONE
14.03.25 Een geluk bij een ongeluk, dat er zo snel geschakeld kon worden naar een andere bosui..
14.03.25 In mijn eerste blog vertelde ik al kort dat ik eind vorig jaar, min of meer bij toeva..
13.03.25 Al twee weken zitten we naar de broedende zeearend te kijken. We volgen dit paar een ..