Na mijn blog van vorige week, gebeurde er ineens heel veel op ons nest: in een etmaal van 4 naar 2 kuikens. Dat pinksterweekeinde was ik in De Lokkerij, de ooievaarsopvang van Nederland. Het grote dilemma is ook daar: ingrijpen of de natuur de gang laten gaan?
De Lokkerij ligt in het Reestal (Drenthe/Overijssel). Toen de ooievaars in de jaren '60 waren uitgestorven, is deze plek uitgekozen om ooievaars uit het herintroductieproject daar te laten wennen aan de natuurlijke omgeving. Nu broeden er nog steeds ooievaars en de kolonie telt zo'n 40 nesten. Het is een perfecte plek om mensen te vertellen over de geschiedenis en het leven van de ooievaar, wat de familie Koopman samen met mede-vrijwilligers al 37 jaar doet.
Ziekenhuis voor vogels
Door deze jarenlange ervaring is De Lokkerij uitgegroeid tot de ooievaarsopvang in Nederland. Het doel is (net als bij andere vogelhospitaals): verzwakte, zieke, jonge vogels opvangen, verzorgen en laten revalideren om ze daarna weer terug te plaatsen in de natuur. De beheerders van De Lokkerij zijn heel duidelijk: de opgevangen ooievaar moet na herstel weer zelfstandig kunnen (over)leven, waarbij voorop staat dat de vogel moet kunnen vliegen. Verder is het een natuurlijk proces dat jonge ooievaars op het nest overlijden, worden opgegeten of uit het nest worden geworpen. Bij De Lokkerij worden ook elk seizoen dode jongen onder de nesten gevonden. Soms komt een jong dat levend uit het nest wordt geworpen verrassend goed terecht: de snelheid van de val wordt verminderd door bladeren van bomen en struiken en/of het jong komt neer op een zachte ondergrond.
Van boven...
Het afgelopen pinksterweekeinde zit ik in De Lokkerij buiten een boterham te eten, lekker buiten in de tuin. Het is genieten van de klepperende ooievaars, zingende zangvogels en eekhoorns die elkaar in de boomtoppen achterna zitten. Ik kijk naar de kastanjeboom waarin het bovenin ritselt en probeer de eekhoorns te ontdekken. In plaats van een bruine staart, zie en hoor ik een witte prop naar beneden "roetsjen" gevolgd door een "plof". Snel loop in naar de boom en daar op een bedje van bladeren ligt een ooievaarsjong. Mevrouw Koopman legt uit dat ik het op het gras kan leggen om te bekijken. Het jong leeft nog! We bekijken het verder: poten zijn heel, vleugels zijn intact, ogen open en nergens is bloed te zien. Dit is zo'n uitzonderlijke situatie dat een jong een kans maakt om in de opvang op te groeien en na herstel uit te vliegen.
Hoe de opvang van jonge ooievaars verder in zijn werk gaat, zal ik in een volgende blog beschrijven.
STORK, de Engelse naam voor een echte Nederlandse vogel: de ooievaar. STORK is een vrijwilligersorganisatie, die zich belangeloos inzet voor de ooievaars in Nederland.
In de jaren zestig waren de ooievaar in Nederland vrijwel uitgestorven, door het gebruik van zware pesticiden zoals DDT. Om de ooievaar te laten terugkeren, hebben vele vrijwilligers en Vogelbescherming Nederland zich sinds 1969 flink ingezet. Het doel was de terugkeer van de ooievaar als broedvogel in Nederland. Dat lukt. Met de ooievaars lijkt het nu goed te gaan. Het aantal broedparen neemt weer toe.
Bezoek de website van STORK
Vogelbescherming Nederland - Samen voor vogels en natuur
