Vogels in een kooi

Ronald van Harxen, STONE | donderdag 13 mei 2021 | Vind ik leuk | Bewaar deze blog | 580x

Uitgezongen

Zijn pootjes staken schuin de lucht in als twee loopkrukken die tegen een onzichtbare wand leunden. Hoe hard ik ook op het dooie lijfje drukte - tranen in mijn ogen - er kwam geen geluid meer uit, laat staan een vrolijk liedje. Het beestje was uitgezongen, had zich letterlijk doodgezongen. Wat wij aanhoorden als jubelend gezang, was in wezen onnatuurlijk gedrag. Vogels horen in het voorjaar te zingen, als de vogelmeisjes op zoek zijn naar een knappe man met interesse in samen een nestje bouwen. Niet het hele jaar terwijl je in een kooitje zit op een tafeltje in de keuken. Zijn enige afleiding bestond uit een spiegeltje waarin hij meende een vrouwtje te zien. Af en toe mocht hij er even uit, als de kooi werd schoongemaakt. Na een tijdje rondvliegen keerde hij meestal vanzelf weer terug naar zijn kooi. 'Bewijs' dat hij een leven in gevangschap verkoos boven dat in de vrije natuur.   

Hamster

Hoewel mijn oma en ik genoten van Pietje en zijn zang en oprecht meenden dat het beestje een prettig leven had, kijk ik daar nu toch wat anders tegen aan. Nooit zal ik nog een vogel of een ander dier meer opsluiten in een kooi. Net als mensen hebben dieren ruimte en vrijheid nodig. Ik kan me niet voorstellen dat oma's Pietje zich echt gelukkig voelde in zijn getraliede cel. Voor de hamsters die ik een tijdje later kreeg gold denk ik wel hetzelfde. Als een dolle rondrennen in een draaiend looprek, hoe grappig.

Herman de ekster

Later ruilde ik een hamster voor Herman. een tamme ekster. Herman zat niet de hele dag in een kooi, maar vloog als ik vrij was van school los rond. Grote lol als we samen pieren gingen steken in het kippenhok. Herman zag de pieren drie keer zo snel als ik. In een mum van tijd had hij er een tiental verslonden. Jammer voor Herman moest ik vaak en lang naar school.

Vrijheid terug

De buren waren minder blij met Herman. Hij had de 'grappige' gewoonte naar de blote tenen van de buurtkindertjes te pikken die vervolgens 'mama!' gillend naar binnen renden. Op maandagochtenden was het ook vaak feest, als de frisgewassen witte lakens aan de lijn te drogenn hingen. Abstracte kunstwerken werden het. Mijn moeder besloot dat het beter was Herman zijn hele vrijheid terug te geven. Een wijs besluit, waar Herman en ik helemaal achter konden staan. Toen ik hem in 't Brook ten zuiden van Lichtenvoorde losliet, moest ik evenwel een traantje wegpinken. 

Roofvogels en uilen

Dat was het laatste dier dat ik in gevangenschap hield, misschien een enkele dikkop of coloradokever daargelaten. Wat voor kanariepietjes, eksters, hamsters, dikkopjes en coloradokevers geldt, geldt zeker voor roofvogels en uilen. Elke kooi is voor hen te klein, ongeacht wat 'roofvogel- en uilenliefhebbers' ook zeggen. Ze horen in de vrije natuur met alle ruimte om hun natuurlijke gedrag ten toon te spreiden. Voor bewijs hoef je alleen maar naar Beleef de Lente te kijken. Stel je voor dat oehoe, bosuil, kerkuil, steenuil, visarend, zeearend, torenvalk en slechtvalk in een kooi opgesloten zouden zitten. Zouden ze dan ook zoveel publiek trekken? Zouden er dan ook zulke mooie verhalen te vertellen zijn? Zouden we er dan ook zoveel van genieten? De hele dag achter tralies, als tot levenslang veroordeelde crimininelen. Dat gun je toch niemand!

Teken de petitie!

Een groep Beleef de Lente-kijkers spant zich al geruime in om het houden van roofvogels en uilen in kooien en als circusattractie bij wet verboden te krijgen. Ze verdienen onze steun, dus onderteken de petitie!

Steenuilenoverleg Nederland (STONE) is een landelijke werkgroep die steenuilenbescherming en -onderzoek coördineert, stimuleert en faciliteert. Daartoe wordt samengewerkt met relevante binnen- en buitenlandse, professionele en vrijwilligersorganisaties. STONE is een vrijwilligersorganisatie, zonder betaalde krachten. Bezoek de website van STONE

Vind ik leuk
Bewaar deze blog

Meer over